Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar online shopping neemt alsmaar meer een plaats in het concept “winkelen” ten huize Unexpected.
Ik zit al langer op de online trein en kocht tien jaar geleden al regelmatig zaken op internet, toen vooral gerelateerd aan computers (waterkoeling. speciale heatsinks, ventilators die je hier niet kon vinden,…).
Vandaag koop ik nog steeds de meeste “tech” zaken op internet: veel meer aanbod en veel betere prijzen. Concreet koop ik enkel nog iets lokaal (en met lokaal bedoel ik dan eigenlijk in La Belgique) wanneer ik het “nu” nodig heb. Ik denk dan aan een kabeltje, een doos lege cd’s,…
Alle andere zaken die meer afgewogen worden (een nieuwe laptop bijvoorbeeld) koop ik gewoon online. Andere zaken zoals speelgoed, DVD’s, boeken, GSM’s,… koop ik al jaren online. Sinds kort koop ik regelmatig kleding online (Zalando is het eerste wat in gedachten springt), maar ook bijvoorbeeld verlichting voor in en rondom het huis. Typisch ga ik naar lokale winkels als ik het voorwerp eerst IRL wil zien en koop ik het daarna (als het goedkoper is tenminste) online.
Page 41 of 236
Afscheid nemen van een collega is nooit plezant, en dan vooral niet als je er fijn kon mee samenwerken. Alhoewel, eigenlijk werkte ik er helemaal niet mee samen. Gewoon twee mensen die “klikken” zeg maar.
Hij deed dezelfde job als ik, maar waar ik verantwoordelijk ben voor BeLux, deed hij het voor Nederland. Jep, het is een Nederlander. En ik kom daar, in tegenstelling tot wat de meeste Belgen, goed mee overeen – met Nederlanders dus. Ik zou me daar prima thuis voelen en kunnen integreren, heck ik drink zelf graag (karne)melk! Hup hup Holland :-).
Anyway. Het afscheidsfeestje wat in Almere – 250km enkele rit. Ik was de enige “Belg” aanwezig en dat deed helemaal niets ter zake – it was great fun en ik ben er zeker van dat het contact zal blijven bestaan. All the best kerel!
Vanmorgen deed het wel pijn – feestje bouwen en 500km rijden, ik word ook een dagje ouder.
Daarna nog naar Utrecht afgezakt – erg mooie stad trouwens – alwaar we lekker gegeten hebben in restaurant “Buurten”, Aanrader, alleen al voor de sfeer en het vriendelijke personeel.
Ik hoor het u al denken… “Gepreziet”… waarover heeft hij het nu weer? Ik heb het over Prezi, een alternatief op Powerpoint en consoorten waar ik ongeveer een jaar terug over schreef.
Na een paar weken heb ik het Prezi-plan laten varen, niet omdat ik het idee slecht vond, maar omdat ik het aan de dure kant vond (de gratis versie was mij te beperkt), maar vooral omdat ik de offline editor niet zo makkelijk in gebruik vond.
Wat me in Prezi aantrok (en aantrekt) is de manier van presenteren die het programma accentueert: meer storytelling, meer flow, meer verhaallijn in je presentatie. Uiteraard kan dat met de bestaande klassiekers (Powerpoint, Keynote) ook gedaan worden (Steve Jobs kon dit prima en gebruikte Keynote) en besef ik wel dat een programma enkel een “means to an end” is, maar een goede tool maakt het allemaal net iets makkelijker.
Prezi-efffecten zijn gevaarlijk. Too much of the good stuff en je publiek is misselijk of heeft vooral onthouden hoe “cool” je presentatie op zich was, maar herinnert zich niets over de inhoud. Doel voorbijgestreeft in dat geval…
Met Powerpoint (Keynote moet ik nog eens tegen de lamp houden daarvoor) kan je eigenlijk erg veel van de Prezi-effecten simuleren, zolang je maar out-the-box denkt: smart objects, push-transitions gebruiken en tekst / tekeningen op je slides laten doorlopen,… en voor je het weet heb je een slidedeck dat net iets anders is, weg van het cliche principe.
Ik ben aan het experimenteren en zal trachten hier tips & tricks achter te laten. Om de effecten hier te tonen is SlideShare geen optie (wegens statische slides op dat platform) zal ik een screencast maken en die hier plaatsen.
Stay tuned! Als je zelf feedback hebt, do share in de comments!
Of zoals dat ook genoemd wordt: thuiswerken. Ik doe regelmatig van “home office” en dat heeft veel te maken met het feit dat ik op 100km van kantoor woon, maar zeker zoveel met het feit dat ik het nut er niet van zie om mij naar en van kantoor te begeven, in de files te zitten en kostelijke brandstof te verbruiken terwijl ik even goed van thuis uit kan werken. Concreet ga ik enkel nog naar kantoor voor meetings of andere zaken die gewoon beter “in real life” gaan dan over de digitale lijn.
Van thuis werken betekent dus niet alleen tijdswinst (files, verplaatsingstijd,…) maar ook veel efficienter werken! Geen collega’s die je afleiden van je bezigheid, geen telefoons (al dan niet de jouwe) die constant rinkelen,… en ga zo maar door. Ik heb eens in een of ander GTD boek gelezen dat je na een onderbrekening gemiddeld een kwartier nodig hebt om terug in “the zone” te geraken – reken dus maar uit hoe efficient je werkt op kantoor.
Los daarvan werk je thuis ook comfortabeler: hoodie en trainingsbroek (in mijn geval toch), goed gevulde koelkast in de buurt, muziek naar keuze die zo stil of zo luid staat als je zelf wil (afhankelijk van wat ik doe verandert de muziekstijl en volume) en je eigen vertrouwde omgeving / bureau dat ingericht is om je werk zo aangenaam mogelijk te maken.
Voor de werkgever zijn er dus ook voordelen: ze kunnen de werkplekken “thin provisionen” – net zoals we dat doen op storage, in virtualisatie en zelfs bij internet providers (je dacht toch niet dat bv. Telenet elke klant echt een link van 70/5Mbit kan aanbieden voor de huidige abbonementsprijzen?) – waardoor ze plaats besparen. Ook de bedrijfswagen gaat langer mee en verbruikt minder en de werknemer werkt productiever en brengt dus meer op. En die laatste is ook gelukkiger! Win – win – win.
Ik had de discussie trouwens nog op Twitter een paar dagen terug… over hoe zoiets toch vooral kan in kleine / grote bedrijven (de meningen waren verdeeld) en blablabla. Mijn gedacht: a load of crap!
Al dan niet van thuis uit kunnen / mogen werken is (wanneer je job het toelaat natuurlijk) puur een beslissing van hogerop de bedrijfshierarchie. Managers die er nee op zeggen zijn volgens mij niet meer “connected” met wat er vandaag de dag leeft en wantrouwen ergens hun personeel – “Gaan ze wel werken thuis, waar ik ze niet in de gaten kan houden?”
Dat soort manager gelooft dat mensen die acht uur per dag aan hun bureau zitten (en waarschijnlijk een groot gedeelte van die tijd niksen) “goede” werknemers zijn. Effectief en efficient zijn, wordt hier dus nog al eens verward.
Ik heb tot nu toe altijd al geluk gehad bij een bedrijf te werken (groot en klein) waar men open-minded was en geen punt maakte van home office praktijken. Het is trouwens een punt dat ik steevast aftoets bij een sollicitatie, want voor mij is het een echte deal-breaker als thuiswerken niet wordt toegestaan.
De “nieuwe” werknemers zijn digitale nomaden. Een laptop en een internetconnectie volstaan om te werken. Papier is outdated (mijn paperless project) en vaste bureau’s zijn hun doel voorbijgestreefd (en zorgen meestal alleen maar voor een hoop “overhead”).
Hou staan jullie hier tegenover? Pro of contra? En als je het zelf doet, hoe doe je het dan? Hoe switch je tussen “werken” en “spelen” als je thuis werkt? Welke tools gebruik je? Wat mis je of juist niet?
Ik denk hier de komende weken wat meer over te schrijven en hoe ik het allemaal beleef, maar laat niet na om feedback of vragen achter te laten!
Voor de leute heb ik de komende dagen mijn Tumblr de opdracht gegeven alle foto’s van Instagram te verzamelen die als tag #sneeuw meekrijgen.
Hopelijk levert het leuke taferelen op, maar de eerste resultaten zien er alvast leuk uit!
Gans de wereld en daarbuiten ontdekt precies de TV serie Homeland: Twitter, Facebook, kranten en onze lokale TV zenders doen ook gretig mee.
De serie had al gescoord tijdens de laatste Emmy’s en de voorbije dagen mochten ze ook prijzen in ontvangst nemen op de Golden Globes voor beste serie, beste acteur en beste actrice.
Ik heb ondertussen het tweede seizoen gezien en ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik het eerste seizoen veel sterker vond. Toen stond originaliteit bovenaan de lijst met keywords. Na het einde van seizoen twee heb ik het gevoel dat de serie eerder een nieuwe “24” geworden is. Op zich is daar niets verkeerd mee, maar ik mis toch een beetje de frisheid van het eerste seizoen.
Enfin ja, eind september gaat seizoen drie van start in de VS. Benieuwd wat dat met zich meebrengt.
Vandaag een korte winterprik gezien onder de vorm van een paar centimeters sneeuw. Direct al paniek onder de mensen, want gevaarlijk op de baan enz. En zeggen dat het van maandag op dinsdag een pak meer gaat sneeuwen…
Met andere woorden: van home office doen indien mogelijk, op ander moment dan de meeste mensen mezelf op de baan begeven indien ik toch naar kantoor of klanten moet.
Handig die winterbanden… als de auto voor u er geen heeft en aan het sukkelen is, ben je er weinig mee. Dat ze dat eens verplicht maken zoals in de buurlanden, want het kost in essentie niets meer omdat je zomerbanden niet slijten… te duur? Pak dan een optie minder op uw nieuwe wagen en kies voor veiligheid – zowel de uwe als die van mij.
De firma dankt u.
We spreken 2013 – het vijfde jaar nadat ik geswitched ben van Windows computers naar Apple computers. Thuis welteverstaan, want professioneel zijn er nog niet zo heel veel bedrijven die Apple computers gebruiken of de werknemer zelf laten kiezen wat hij wil.
Vijf jaar en nog altijd mijn eerste Mac – een 13″ MacBook – de eerste van de unibody reeks dus. Vijf jaar lang dezelfde computer hebben is iets wat ik mij in het Windows-tijdperk (lees: van 1990-2008) nooit heb kunnen voorstellen, want ik had gemiddeld elk anderhalf jaar een nieuw systeem. Dat laatste had ook wel iets te maken met het feit dat ik veel games speelde op mijn PC, iets wat ik op de Macbook eigenlijk nooit gedaan heb (grotendeels omdat ik geswitched ben naar XBOX360 voor gaming), maar desondanks heb ik nog niet het gevoel dat mijn Macbook mij beperkt.
Uiteraard zijn de nieuwe toestellen veel performanter en moest ik een nieuwe Mac kopen, dan zou het zonder twijfel opvallen dat mijn huidig exemplaar al wat jaren op de teller heeft staan. Maar het feit dat laatstgenoemde nog altijd het nieuwste OS kan draaien, zonder daarbij traag aan te voelen, dat verdient een pluim. Ook het feit dat de OS upgrades zo belachelijk goedkoop zijn, maakt het interessant om te upgraden. Hoeveel mensen met Windows upgraden hun OS? Misschien zij die net voor het uitkomen van een nieuwe variant nog een PC kochten (en dus een voucher hebben voor de upgrade), maar mensen met een PC van een jaar of ouder, die upgraden hun OS zelden tot nooit. Al eens naar de prijzen gekeken die Microsoft durft vragen…?
Nog eens vijf jaar erbij doen, zal wel een utopie zijn denk ik. Af en toe kijk ik al eens op de Mac Store, maar tot nu toe heb ik me kunnen bedwingen om te bestellen. Ik weet trouwens ook niet goed wat ik zou kopen: Macbook, MacMini of iMac. De laatste keer dat mijn Macbook uit het bureau ging, is al zeker zes maanden geleden. De iPad, de iPhone en de Chromebook zorgen voor de mobiliteit tegenwoordig. Een MacMini vind ik erg interessant gezien de grootte en de performantie voor een goede prijs (ik heb al een Apple Cinema Display en een Dell monitor die ik kan gebruiken), maar de nieuwe iMac’s zijn wel erg mooi. Als het een iMac zou worden, dan wacht ik op zijn minst tot de “Retina display” exemplaren er zijn. Een nieuwe Macbook zou ook een “retina” exemplaar moeten zijn, maar die kosten al snel 2000€, en dat vind ik iets teveel van het goede.
Daarmee dat de MacMini serieus lonkt… must… resist.
De Pebble Watch – mogelijk heb je er al van gehoord, indien niet ken je het product nu. Het is een horloge die gelinkt wordt aan je smartphone en allerhande info kan doorgeven zoals mails, sms, muziek,… en die voorlopig ook nog niet te koop is.
Het project is opgestart via Kickstarter (zoals zovele zaken tegenwoordig) en zit nu in de allerlaate fase: shipping! Ik heb er maanden terug al voor opgetekend en ben dus de komende weken in blije verwachting van een Pebble Watch!
Als alles goed gaat. worden de eerste “backers” – zo noemen ze de mensen die Kickstarter projecten funden – hun levering eind januari verstuurd, en dus zal ik de Pebble asap aan de tand kunnen voelen.
Uiteraard mag je hier een review verwachten, maar als je niet kan wachten dan kan je jouw exemplaar alvast pre-orderen.
Onlangs heb ik een Kickstarter project gesteund dat me erg aansprak: One Second Everyday.
Zoals de naam enigszins doet vermoeden, laat de app je toe om voor elke dag, 1 seconde beeld uit je dagdagelijkse leven te “capturen”, waarmee je uiteindelijk een levensverhaal van jezelf kan compileren bestaande uit videoclips van… Inderdaad… 1 seconde lang. Simpel, maar briljant idee.
Als je dit dagelijks doet, heb je na een jaar of 10 jaar of … een erg leuk filmpje vol herinneringen. Zie je de kleinkinderen al kijken?
En het mooie van de app is dat het gewoon gebruik kan maken van de video’s die nu al in je bibliotheek zitten… Ze moeten dus niet persé met de app zelf gemaakt zijn!
Uiteraard kan het filmpje daarna geëxporteerd worden naar allerhande sociale media, moest je dat willen. Zo zou je maandelijks bijvoorbeeld een film op je blog kunnen posten van 30 seconden dat dan ineens een samenvatting van die maand is.
Het Kickstarter project vereiste een bijdrag van $1 maar om iedereen te bedanken voor de steun, is de app de eerste 24u helemaal gratis, voor iedereen!
Haast u dus naar uw app store in uw buurt (zowel op iOS als op Android beschikbaar) en begin met het vastleggen van uw eigen levensverhaal…
Laat links naar uw meesterwerk gerust achter in de comments :-).
Recente Comments