Nog twee dagen en dan gaat het richting Barcelona van waar The Ark Cruise 2017 van start gaat. The Ark? Cruise? Say what?
Let me enlighten you with a trailer:
Tomorrowland op een cruise schip dus. Of om het in cijfers samen te vatten:
Drie bestemmingen op vier dagen: van Barcelona naar Marseille, van Marseille naar Ibiza en van Ibiza terug naar Barcelona
Weervoorspelling: 28-32 graden 😀
Een schip van 340 meter lang: Freedom Of The Seas
Some name dropping: 2 Many Deejays, Amelie Lens, Cassius, Boys Noize, Chris Liebing, Claptone, Dave Lambert, Felix Da Housecat, Henri PFR, Yves Deruyter, Jaydee, M.I.K.E. PUSH, Martin Solveig, Nick Bril, Regi, Roger Sanchez, TLP and many, many more! Epic indeed!
8 Tomorrowland stages (Versuz, Zundays, Age Of Love, Ministry Of Sound…)
4000 passagiers People of Tomorrowland (33 verschillende nationaliteiten toen het uitverkocht was)
Flowrider (surfen aan boord dus)
Drie zwembaden
Mini-golf
Arcade
Basketball court
Rotsklimmen
Wellness, spa, solarium & water park
Verschillende restaurants waaronder een pop-up van The Jane, De Oesterput en nog enkele anderen.
Ochtend yoga met Nina De Man – hier ga ik nog wat X-factor voor moeten zoeken denk ik 😉
Cinema, theater en casino aan boord (voor wanneer je effe geen zin hebt in feestgedruis)
Shop til you drop at The Promenade (probably expensive shizzle too…)
De zwembroeken, zonnebril, zonnecreme, teenslippers en GoPro liggen al klaar! En of ik klaar ben om de zomer van 2017 in stijl af te sluiten :-D!
Nog twee keer slapen! Keep an eye on my Instagram for Ark updates ;-).
Je hebt ongetwijfeld al van het “Ik heb nog nooit…” spelletje gehoord: je krijgt een statement en als ze geldig is krijg je een punt (of moet je drinken), zo niet dan gebeurt er niets. Lien van Fitmetlien.be deelde vandaag de lopers editie op haar blog en ik kon natuurlijk niet achterblijven.
Heb je zelf een blog en ben je een loper, voel je dan vrij om mee te doen en een linkje in de comments te droppen!
Never have I ever…
1) Een teennagel verloren tijdens het rennen
Nope. En wil ik precies zo houden!
2) De weg verloren
Nog maar twee keer… heeft me een paar kilometer extra op de teller opgeleverd (en ook wat gevloek, ik geef het toe).
3) Meer dan een uur op de loopband gelopen
Zeker wel! Ik ben namelijk gestart met hardlopen op de loopband en heb daar maanden aan een stuk op getraind zonder één keer buiten te rennen.
4) In de bosjes geplast
Meermaals.
5) 5 kilometer gelopen
Check
6) 10 kilometer gelopen
Check
7) Een halve marathon gelopen
Dit jaar op de planning.
8) Een marathon gelopen
Volgend jaar op de planning.
9) Een schuurwonde gehad
Yes. Tepels. Bloed en al. Vooral pijnlijk onder de douche na het lopen :-p.
10) Gesmolten zonnecrème in mijn ogen gekregen tijdens het lopen
Regelmatig ja. Hatelijk, maar verbranden is nog hatelijker dus ja…
11) Een val gemaakt tijdens het lopen
Nope.
12) De top drie gehaald tijdens een wedstrijd
Nope en ik denk niet dat dat er ooit zal van komen.
13) Een stop moeten maken om de weg te vragen
Neen. Duh. Mannen weten de weg zo ;-).
14) Gehuild tijdens een run
Gehuild niet echt, maar emotioneel worden en de spreekwoordelijke krop in de keel voelen wel. Mijn eerste 10KM en het finishen in de Ten Miles waren zo een momenten. Fierheid op mezelf zeg maar.
15) Gestopt om water of eten te kopen onderweg
Nope.
16) Gedacht: aah, die vieze geur, dat ben ik!
Niet tijdens het lopen. Wel soms daarna.
17) Een bruin kleurtje gekregen, puur door te lopen!
In mijn geval: minder wit. Maar ja, ik heb ook de sportwatch ingebrand in de arm en de “bretellekes” van het loopshirt.
18) Andere dingen afgezegd om te gaan rennen
Jep. Ik probeer het te combineren, maar als het echt niet gaat lukken dan gaat het hardlopen voor. Tenzij het een eenmalig iets is zoals een trouwfeest of zo. Dan niet.
19) Een vakantie gepland vanwege een wedstrijd
Nog niet, maar de bucketlist is langer geworden sinds ik hardloop.
20) Twee voeten met blaren gehad
Uiteraard.
21) Een wedstrijd gelopen als training
Al mijn wedstrijden zijn een training. Ik doe nooit mee om te winnen, altijd tegen mezelf. Als ik echt een slechte dag heb, loop ik inderdaad een rustig tempo en maak ik er een duurloopje van.
22) Gepraat met iemand die je niet kent tijdens een wedstrijd
Das zeker!
23) Gepraat met iemand die je niet kent tijdens je training
Neen. Wel al een headnod enz gedaan. Beetje zoals de motards, maar dan zonder moto :-D.
24) Gelopen met je doel/pace op je handen/armen geschreven
Neen. Altijd met de sportwatch.
25) Gerend met mijn hond
Moest ik er een hebben misschien wel…
26) Gerend in de regen.
Yep. Nooit zin om te vertrekken, maar eens bezig altijd leuk. Ik hou van het geluid van regen.
27) Gerend in de sneeuw
Yep. Sneeuw en koude. Meer mijn ding dan warme temperaturen.
28) Een vriend/vriendin overtuigd om mee te doen aan een wedstrijd
Meermaals :-D.
29) Zelf overtuigd om aan een bepaalde race mee te doen.
Nope. Altijd zelf de drijvende kracht achter mezelf geweest tot nu toe.
30) Geld betaald voor de foto’s van de wedstrijd
Nope.
31) Een selfie gemaakt tijdens het lopen
Vaak! POIDH en zo ;-).
32) Een wedstrijd gelopen in het buitenland
Nog niet. Bucketlist.
33) Wilde dieren tegen gekomen bij het lopen
Ganzen. Hatelijke beesten.
34) Verkleed een wedstrijd gelopen
Ken ik niet! Klinkt wel leuk.
35) Een blessure gehad
Buiten blaren niet neen, en ik ga proberen dat zo te houden.
36) Gelopen met een ‘running buddy’
Bijna al mijn wedstrijden.
Ik eindig dus met 21 punten op een totaal van 36. Valt goed mee denk ik, al zou ik ongetwijfeld strontzat zijn als ik telkens een shotje had moeten drinken ;-).
2 maanden en 2 dagen.
Zo lang is het geleden sinds ik voor het laatst een blog schreef. Ik had heb wel een en ander te vertellen, maar de goesting om te schrijven ontbrak. En om heel eerlijk te zijn, waren het ook bijzonder drukke maanden en het eerste dat dan geschrapt wordt van de todo lijst is bloggen. Shame on me!
Soit. Ik noem het mijn zomerse sabbatical en nu de zomer op zijn einde loopt, is het tijd om hier ook weer actief te worden. Ready, set, GO!
Ik lag de voorbije week in de lappenmand. Met andere woorden: ik heb geen kilometer kunnen hardlopen!
Hoe komt het hoor ik je denken?
Blaren op mijn voeten na de Great Brewery Marathon! Ik wist dat ik erg gevoelig ben aan mijn voeten, maar die 25KM Walk (we deden met een groep vrienden mee) in combinatie met de extreem warme temperaturen en hoge vochtigheid waren dus dodelijk voor de voetjes… Gemiddeld 5 blaren per voet, netjes verspreid over de tenen, hielen en onderkant van de voeten… maar ik heb die medaille wel verdiend en ben na zes uren wandelen (inclusief tussenstops) over de finish gegaan!
Ondertussen zijn we een week verder en met uitzondering van de exemplaren op mijn hielen, is de schade al zo goed als hersteld. Het heeft wel een dag of vier geduurd alvorens ik gesloten schoenen kon verdragen en kon stappen zonder ingehaald te worden door de gemiddelde bejaarde op een slome zondag :-).
Die Great Brewery Marathon was trouwens wel plezant: leuk parcours met de nodige verfrissing op de baan, alleen was het iets te warm voor mij met alle gevolgen van dien. Of ik volgend jaar opnieuw mee doe durf ik niet te zeggen. Op dit moment ben ik geneigd om neen te zeggen, maar als de weersvoorspellingen volgend jaar wat gunstiger zijn, zou ik het misschien alsnog overwegen. Misschien kan ik dan de 25KM Run doen ipv de Walk ;-).
Enfin, deze week de draad terug oppikken dus!
Vanavond staat er een squash sessie op het programma en hopelijk gaat dat goed met de voeten. Morgen ga ik het hardlopen hervatten en begin ik aan de tweede week van mijn Slimmer Trainen schema.
Wordt ongetwijfeld vervolgd… PS: Compeed for the win 😀 #blaren.
Het is nu ongeveer anderhalf jaar geleden dat ik begon met hardlopen en op die tijd heb ik gigantische stappen, neen wat zeg ik, sprongen voorwaarts gemaakt!
Start to run 5KM
Een uur hardlopen zonder wandelen
Mijn eerste loopwedstrijd
De mijlpaal van de 10KM bereiken
Meer loopwedstrijden en events afwerken
Voor het eerst 12KM ver lopen
De 10 Miles van Antwerpen afwerken en dus 16KM hardlopen.
Ik ben best trots op het traject dat ik afgelegd heb en ik denk dat ik gaandeweg veel mensen verbaasd heb, mezelf op de eerste plaats.
Maar ik wil verder, sneller en meer. De volgende mijlpaal die ik dit jaar nog ga bereiken is 20KM hardlopen en dan schuilt de halve marathon met slechts één kilometertje extra, letterlijk om de hoek.
What’s Next?
Het échte doel is een marathon lopen.
Toen ik begon te lopen was dat niet mission impossible… neen, het was een driedubbele onmogelijkheid dat dat er ooit zou inzitten. No way. Never.
Of dat dacht ik toch.
Vandaag geloof ik rotsvast in het feit dat ik die marathon ga lopen!
Niet dit jaar, want een marathon loop je niet als een kip zonder kop zonder voorbereiding en aangepaste training. Ik wil blessures vermijden en het op een goede, onderbouwde manier aanpakken. Volgend jaar is het zo ver. Ik mik op de marathon van Antwerpen in april 2018.
En dus ga ik dat wetenschappelijk aanpakken, met loopschema’s op maat die me naar mijn doel gidsen en onderweg zowel de uithouding als de snelheid gaan verbeteren. Het is te zeggen: dat is het plan toch ;-).
Smart Sport
Dat persoonlijk schema heb ik verkregen door samen te werken met Bart Raes van Smart Sport. Bart is een personal trainer, fitness coach, ervaren hardloper maar bovenal gewoon een fijne kerel om je door te laten begeleiden!
Via de populaire Facebook groep “Keep On Running” kwam ik Bart op het spoor en heb ik me ingeschreven voor één van zijn groepstestmomenten. Het zit namelijk zo dat Bart zijn labo achterin zijn auto heeft zitten en dus door het ganse land testmomenten organiseert.
Die testen zijn lactaatmetingen waardoor je te weten komt hoe je beter kan trainen en vooruitgang kan boeken. Ik las verschillende getuigenissen van lopers die dankzij deze manier van werken mooie progressie gemaakt hebben en dus besloot ik om er zelf ook mee aan de slag te gaan.
Vorige week zaterdag heb ik mijn test afgelegd in de Blaarmeersen te Gent.
Samen met nog drie andere lopers deden we van toertjes lopen op de atletiekpiste binnen een bepaalde hartslagzone om daarna een lactaatmeting te ondergaan. Daarna terug de piste op om in een hogere hartslagzone te lopen en weer een meting te ondergaan. Dit herhaal je enkele keren tot wanneer Bart duidelijk ziet dat je je omslagpunt bereikt hebt.
Nadien nog wat zaken doorspreken zodat hij je beter kent (hoeveel keer loop je per week, wat zijn je doelstellingen, heb je ergens last van,…) zodoende je schema volledig op maat te kunnen maken en dan zit de test er op.
Mijn Schema
Ik kreeg mijn schema dit weekend in de mailbox en ik heb er zin in! Bedoeling is dat je na een drietal maanden opnieuw een test laat afnemen door Bart om je progressie te meten. Het is trouwens ook mogelijk om wekelijkse opvolging te bekomen en zelfs aangepast voedingsadvies behoort tot de mogelijkheid.
Ik ben nu al benieuwd om mijn progressie te zien en uiteraard hou ik op dit blog bij hoe alles verloopt. Als je zelf interesse hebt in deze aanpak, ga dan een kijkje nemen op Bart zijn site. Alles staat er haarfijn uitgelegd, inclusief voorbeeld schema’s zodat je weet wat je kan verwachten. Zotjes plezant toch eigenlijk eh? PS: dit is géén gesponsorde blogpost, just in case daar twijfel over zou zijn door al mijn enthousiasme ;-).
Het was van de Antwerp 10 Miles geleden dat ik nog een event meeliep en dat was helemaal bewust: na de 10 miles heb ik een weekje rust genomen om het lichaam te laten herstellen van de inspanning. Aangezien ik niet gewoon ben om regelmatig meer dan 10KM te hardlopen, leek me dat een strak plan kwestie van kwetsuren te vermijden!
Daarna ben ik stilletjes aan terug begonnen met, vooral wegens tijdsgebrek, korte loopjes van 5KM. Ideaal om er terug in te komen en tegelijkertijd wat intervaltraining in te lassen. De week daarna kocht ik nieuwe loopschoenen waarover ik in een andere blogpost meer vertel en dan moest ik die natuurlijk ook rustig inlopen en mijn benen de kans geven zich aan te passen. Stadsloop De Gentenaar is een parcours van 10KM wat ineens ook de eerste keer werd dat mijn nieuw schoeisel verder dan 5KM ging :-). En dat ging helemaal goed, zonder pijnlijke voeten of blaren. Feest!
Over het parcours en het event zelf kan ik kort zijn: het ging vooruit! Mijn eerste kilometer deed ik in 5’41” en de tweede ging nog altijd aan een vlotte 6’37”! Vanaf dan ben ik bewust trager gaan lopen, want anders ging ik naar het eind toe in de problemen komen. Jezelf kennen is veel waard ;-).
Om die snelheid te kaderen: ik geloof dat de laatste loper over de finish kwam op 1u20′ wat in mijn ogen best snel is voor de laatste loper! Ik heb dan ook serieus mijn best mogen doen om zelf niet die laatste loper te worden wat met een tijd van 1u12′ nog net gelukt is. Vooral de laatste kilometer, bergop richting Vooruit, is een serieuze kuitenbijter waar het karakter het moet overnemen van de ratio.
De temperatuur was met 20-21 graden lekker te noemen, al mag het voor mij gerust een graad of vier-vijf minder zijn. Ik hou mijn hart al vast voor opkomende loopsessies in de zomer wanneer het kwik boven de 25 graden gaat… Dat wordt ofwel heel vroeg opstaan ofwel ‘s avonds laat rennen.
Op vlak van parcours was het een aanrader met veel afwisseling en fijne supporters her en der! Daar zal het mooie weer ongetwijfeld wel voor iets tussen gezeten hebben, maar toch – altijd plezant om aangemoedigd te worden! Bedankt lieve supporters! Trouwens, wie de Urban Trail van Gent gelopen heeft, zal ongetwijfeld heel wat passages herkend hebben.
Om af te sluiten naar goede gewoonte een honingkoek en een Aquarius gekregen en niet te vergeten een lekkere Gentse Strop voor thuis ;-). Tot volgend jaar Gent! Of misschien tot in het najaar… ;-).
PS: mijn timelapse video komt naar goede gewoonte in mijn Youtube kanaal zodra ik tijd gevonden heb om er werk van te maken!
Vorige zondag was het D-day. 23 April 2017 was de dag waar ik meer dan een jaar naartoe gewerkt heb.
De onhaalbare kaart waar ik nooit of te nimmer van had durven dromen toen ik eind 2015 voor het eerst langer dan 1 minuut ging hardlopen. Het wapenfeit waar niemand uit mijn directe omgeving nog maar van geloofde dat ik dat zou halen (muahaaa, in your face mother****ers 🙂).
Het werd mijn “lifegoal” die me bleef motiveren om te blijven trainen en het onmogelijke toch mogelijk te maken.
Of om het met de befaamde woorden van wijlen Steve Jobs te zeggen:
Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes… the ones who see things differently — they’re not fond of rules… You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things… they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do. Steve Jobs
Wat er nu volgt is een omgekeerde tijdslijn van de aanloop naar D-day…
T-7 Dagen: 16KM gemoedsrust
Pasen. Nog zeven dagen voor het moment van de waarheid.
Tot op vandaag heb ik welgeteld één keer 16KM gelopen en dat was ergens in februari in Duitsland. Ik liep mijn 10 mijl toen uit, maar door een gigantische blaar op mijn voet waren die laatste kilometers puur op karakter en doorzettingsvermogen. Ik wist dus dat ik het kon, maar uiteraard zou ik het liever doen zonder kwetsuren. Het was toen ook een graad of drie Celsius en ook al is het nog geen zomer, voor mijn gemoedsrust zou ik graag nog eens 16KM lopen zonder pech onderweg en met een temperatuur die dichter bij de temperatuur van volgende week ligt.
Strava opengooien, een route mappen doorheen de dorpjes rondom me en een half uur later stond ik met mijn loopschoenen klaar om die 16KM er effe door te jagen.
Dat ging prima en zoals ik al eerder schreef, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn nieuwe accessoires nog eens te testen. De 10 mijl werden goed verteerd en het hoofd had rust. Check.
T-4 Dagen: een laatste keer hardlopen
Vier dagen voor de jaarlijkse hoogmis had ik graag nog een laatste hardloop sessie ingepland. Geen 16KM maar een vlotte 6-8KM om de benen los te gooien en om een laatste keer die eeuwige twijfelaar in mijn hoofd het zwijgen op te leggen.
Spijtig genoeg sprak de agenda er zich anders over uit en werd het uitstel naar morgen. En morgen kwam er weer iets tussen waardoor uitstel overging in afstel en ik dus pas op zaterdagochtend tijd had om te lopen.
Een dag voor D-day nog gaan rennen? Naaah. Dat gaan we niet meer doen… Ik weet dat ik het kan en ik moet gewoon op die wetenschap vertrouwen.
T-1 Dagen: me & my running squad
Om zondag iets of wat haast en spoed weg te nemen, werd er maanden terug al door de “running squad” besloten om dichtbij Antwerpen te logeren. En wat is een betere plaats dan het mooie Mechelen? Ik heb er een paar jaar gewoond, de stad heeft altijd een leuke nasmaak voor me gehad en dus was dit de ideale gelegenheid om er nog eens wat tijd te spenderen.
Zaterdagmiddag aankomen in het hotel, de loopuitrusting direct uitladen en voor de vierde keer dubbelchecken dat ik niks vergeten ben om dan geduldig te wachten tot de rest van de crew toekomt. ‘s Avonds werden de eiwitten stevig bijgevuld met wat lekkers van bij M-Eatery om tegen een uur of elf onder de wol te kruipen. Niks beter dan een goede nachtrust om daags nadien grenzen te verleggen toch ;-)?
Nog een uurtje of 10 en dan vertrekken we richting Linkeroever! De gedachten gieren door mijn hoofd waardoor ik ondanks vermoeid te zijn, moeite heb om de slaap te vatten.
Tijd om op mezelf in te praten dus! Dit is waarom ik die andere loop events afgewerkt heb. Ze gaven me race-ervaring. Ik weet wat er komt en hoe zo een event in zijn werk gaat. Ik ben voorbereid. I got this!
T-0 Dagen: D-day!
Mijn wekker roept me uit bed rond een uur of negen. Het plan is om 10u ontbijten en tegen een uur of twaalf richting onze eigenste wereldstad vertrekken. Goed op tijd, want we moeten onze startnummers nog afhalen.
Vooraleer ik uit bed rol en de douche in spring, heb ik op de Facebook pagina van de Antwerp 10 Miles de start van de marathon bekeken. Wat een kick! Stiekem droom ik al van de volgende uitdaging! Ik ben écht een “runner” geworden denk ik bij mezelf als ik die gedachte door mijn hoofd hoor knallen.
Aan het ontbijt treffen we nog andere deelnemers. Ik zal zelfs meer zeggen: ik denk dat er slechts een enkeling was die niet naar Antwerpen zou afzakken die ochtend! De eerste gezonde zenuwen steken op!
Om iets na twaalven zaten we met de squad in de auto richting Antwerpen met een strak plan voor ogen: parkeren aan de slachthuislaan en dan met de tram richting Linkeroever. We spreken nu twee en een half uur voor de start van Wave 1.
Ruimschoots op tijd dus. Not.
Om de slachthuislaan te bereiken hebben we een dik kwartier file gedaan aan het Sportpaleis. Daarna richting tramhalte en daar nog eens een kwartier wachten en meerdere trams laten gaan wegens volgepropt als sardienen in blik. Ik schat dat we ergens rond twintig voor twee op de site toekwamen en toen moesten we onze startnummers nog bemachtigen.
Op eerdere events zoals de 10KM Van Brussel of de verschillende Urban Trails die ik al deed was dit allemaal erg vlot en snel geregeld. Niet zo op de 10 Miles…
Een tent gevuld met winkels en sponsors met achteraan in die veel te warme tent lange rijen mensen die hun nummer kwamen halen. Hier hebben we ook nog zeker een half uur moeten aanschuiven waardoor het al kwart na twee was voor we terug uit de tent waren en dan moesten we ons nog ontdoen van jasjes en onze rugzakken inleveren… de start van Wave 1 zou niet lukken, maar gelukkig zijn er drie waves en mag je altijd in een latere wave van start gaan.
Opnieuw hel, want ook voor je rugzak af te geven moest je een goede portie geduld hebben en als je daarna nog langs het toilet wou mocht je weer de nodige wachtrijen respecteren. Concreet: we stonden in de startbox voor Wave 3 met slechts een kwartier overschot! Een geluk dat we in Wave 1 zouden starten, want anders waren we grandioos te laat geweest en hadden we onze start letterlijk en figuurlijk gemist.
Antwerp 10 Miles
Eens in de startbox kwam er innerlijke rust. Ik had hier voor getraind, ik had alles bij wat ik bij moest hebben, de beats knalden vrolijk door de speakers en iedereen was positief geladen en klaar voor de start!
As usual ging de GoPro mee en het resultaat daarvan kan je hieronder bekijken:
De start ging goed en na verschillende events heb ik het ondertussen afgeleerd om vol enthousiasme aan een razend tempo weg te schieten. Hartslag in de gaten houden en vooral de eerste twee kilometer een oog op de tijd houden zodat ik niet in overdrive ga door me met de massa te laten meesleuren.
Na de start gingen we rechtsaf richting E17 (direct al een klein kuitenbijtertje die oprit) om dat de snelweg op te gaan richting Kennedytunnel. Wat een belevenis was dat! Cool!
De Kennedytunnel richting Gent is ook best pittig bergop en geeft direct aan dat matigen en overschot houden voor het einde nodig is. Wie de 10 Miles al eens gelopen heeft, weet wat ik bedoel 😉 *kuch* Konijnenpijp *kuch*.
Na de tunnel kwam de eerste bevoorrading bij kilometer 6 om dan verder te rennen richting Justitiepaleis, door de Bolivartunnel zo de Amerikalei op. Een 180 doen op het kruispunt en dan direct rechtsaf richting het Zuid. Hier loop je ettelijke kilometers rechtdoor langs de Schelde en passeer je ook het halfwegpunt op 8.05KM met opnieuw bevoorrading inclusief sportdrank.
Daarna richting binnenstad met een passage over de Meir (best veel supporters hier – feest!) om daarna stilletjes aan richting het sluitstuk te vlammen: de Waaslandtunnel roept! We zijn nu aan kilometer 12 en krijgen nog een laatste keer water aangereikt.
Aangezien dit mijn eerste 10 Miles was, had ik enkel de feedback van eerdere deelnemers gehoord: een lange tunnel waar je het einde niet van ziet en die naar het laatste stuk echt stevig inhakt op de kuiten.
Ik heb hier veel mensen zien wandelen (ik heb hier zelf ook een stukje gewandeld trouwens), maar ik had bij het afdalen in de tunnel een tandje bijgestoken omdat ik wist dat het bergop gedeelte trager zou gaan en ik zo de schade enigszins zou kunnen beperken.
De laatste 100M waren afzien, maar daarna draai je rechts de finale rechte lijn op met om de 100M borden om aan te geven dat je er bijna bent. In de verte duikt de finishboog op en hoor je de mensen roepen en knalt de muziek hard door de speakers. Dit geeft een instant adrenalineboost waardoor ik er alsnog in geslaagd ben om er een laatste sprintje uit te persen richting finish.
How Did I Do?
Goed en niet goed. Mijn doel voor de start was minder dan twee uur onderweg zijn.
Halverwege zat ik op schema met twee minuten overschot, maar die laatste kilometer in de Konijnenpijp heeft me de das omgedaan. Ik kwam over de finish in 2u en 3 minuten wat ineens ook mijn snelste 16KM ooit werd.
Het doel van sub-twee uur heb ik net niet gehaald, maar dat maakt me zeker niet minder trots op mijn prestatie en het feit dat ik mijn persoonlijke mijlpaal met succes heb gehaald!
Zou ik de 10 Miles opnieuw doen? Ja, omdat ik echt onder die twee uur wil duiken. Neen, omdat ik het parcours wel leuk vond voor een keer gedaan te hebben, maar niet zo spectaculair dat ik het elk jaar opnieuw zou lopen. Te weinig afwisseling van het uitzicht voor mij.
De lange wachtrijen overal en de chaos bij het openbaar vervoer (de wachtrijen bij de tramlijnen om huiswaarts te keren waren mogelijks nog erger dan al het voorgaande, gelukkig konden wij op een bus springen die net voorbij kwam) zouden nog een reden zijn om het niet opnieuw te doen.
De sfeer en de kick die zo een groot event geeft is dan weer een reden om er graag terug bij te zijn!
In ieder geval: als ik volgend jaar terug meeloop, dan ga ik nog vroeger richting Linkeroever vertrekken en misschien ook mijn startnummer op voorhand afhalen.
Kwestie van me geen twee keer aan dezelfde steen te stoten ;-).
Now What?
Het knaagt al een tijdje en ik ken weinig mensen die 10KM hardlopen, laat staan 10 mijl lopen, maar ik heb de smaak te pakken en de ambitie reikt verder. Een marathon aan het palmares toevoegen heeft toch nog net iets meer kaliber en steekt mijn ogen serieus uit. Op dit moment is dat echt een mission impossible, maar dat zei ik rond deze tijd een jaar geleden ook over de 10 Miles lopen en we weten hoe dat afgelopen is… Ik denk dat ik volgend jaar dus wel weer opnieuw in Antwerpen zal staan. Time will tell of het voor de 10 Miles zal zijn of dat het dat tikkeltje verder wordt ;-).
In tussentijd rest er mij maar een ding te doen: keep on running!
I’m a sucker for good TV shows! Maar dan moeten ze wel écht mijn ding zijn en dat laatste gebeurt niet zo heel vaak. Ik begon dikwijls aan een nieuwe reeks waar ik van dacht “YES, we have a winner” om dan na een aflevering of vier te merken dat ik mezelf toch verplichtte om de volgende op te zetten…
Losers
Mijn tijd is mijn meest kostbare bezit en ondertussen heb ik geleerd dat ik in zulke situaties eieren voor mijn geld moet kiezen en het laten voor wat het is…
Een voorbeeld hoor ik u denken? Orange Is The New Black (al heb ik dat wel drie volle seizoenen leuk gevonden), Breaking Bad (hier heb ik mezelf verplicht door het eerste seizoen geworsteld alvorens ik de handdoek in de ring smeet), You Me Her, The Walking Dead, Under The Dome…
Sommige van die reeksen zijn minder bekend, maar enkele andere genoemden zijn serieuze kleppers die heel wat aanhang hebben. Gelukkig kan er over smaken niet gediscussieerd worden right ;-)?
Winners
Series die ik wel helemaal tot het eind het uitgekeken en liefst van al onder de noemer “Binge Watching”: House Of Cards, Prison Break, Suits, White Collar, Six Feet Under, Sons Of Anarchy, The Killing, How To Get Away With Murder en ook wat Scandinavisch materiaal waar ik nu effe niet op kan komen.
En recent is die lijst er eentje rijker geworden: Billions! We volgen het hebben en houden van Robert “Bobby” Axelrod – founder en drijvende kracht achter investeringsmaatschappij Axe Capital en alle intriges die daarbij komen kijken.
Het is een reeks met heel wat bekende gezichten (Damian Lewis van Homeland, Maggie Siff van SOA), met een pittige en actuele verhaallijn en met acteurs die hun rol heel goed weten neer te zetten. Het doet me op vlak van cliffhangers erg denken aan HoC – geen actiefilm / blockbuster-like einde, maar toch elke keer een verhaallijn, een brainfuck, een intrige waardoor je heel erg veel neiging voelt om toch nog een uurtje slaap op te offeren en naar de volgende aflevering te kijken!
Meer Van Dat!
Billions is ondertussen aan zijn tweede seizoen bezig en als je over Play More (Telenet betaal-TV dus) beschikt, dan krijg je de nieuwe afleveringen voorgeschoteld aan het tempo dat ze in de VS beschikbaar gesteld worden.
Het eerste seizoen telt 12 afleveringen en van het tweede seizoen zijn er op moment van schrijven al vier afleveringen te bekijken en komt er wekelijks een episode bij.
Needless to say dat ik dezer dagen weer wat slaap aan het offeren ben… Billions is een dikke, vette aanrader voor eenieder die op zoek is naar een nieuwe TV reeks om je in vast te bijten!
Anderhalve week terug trok ik de sportschoenen weer aan om de start van de Brusselse loopzomer mee in te luiden met de 10KM Van Brussel.
Net als al mijn voorgaande loopafspraken, was het ook hier mijn eerste keer en tevens ook mijn eerste keer dat ik überhaupt in onze hoofdstad liep! Om direct met de deur in huis te vallen: onze hoofdstad heeft veel meer te bieden dan grijze gebouwen, schimmige figuren en vunzige dreefjes! Ik zag enorm veel groen, wijde vlaktes vol met mensen die genoten van het schitterende weer en een sfeer vol warmte waardoor je je direct thuis voelt! Chapeau Brussel en mea culpa dat ik verkeerd was.
3, 2, 1 Start
Starten deden we om 11u15 waardoor ik mezelf voorgenomen had om ter plaatse te zijn rond een uur of 10. Parking zoeken, borstnummer afhalen, acclimatiseren en jezelf klaarmaken voor alweer een nieuwe uitdaging. Ik doe dat allemaal graag zonder stress zodat ik ontspannen aan mijn wedstrijd kan beginnen.
Het weer was trouwens top: weinig tot geen wind en stralende zon. Ik zou mezelf niet zijn moest ik niets over het hoofd zien: deze keer was ik zonnecrème vergeten. Neen het was geen midzomer dag met temperaturen boven de 30 graden, maar met mijn spierwit vel slaag ik er zelfs in om in de winter een “sun kiss” te krijgen :-).
Gelukkig viel het allemaal mee waardoor ik niet meer dan een gezonde gloed overhield – de ideale opener om daags nadien te vertellen dat ik de 10KM van Brussel liep wanneer men mij op de werkvloer vroeg of ik in het zonnetje had gezeten ;-).
Hulpmiddelen
Borstnummer Troubles
Nu ik mezelf zonder enige schroom een “runner” mag noemen en ik de smaak goed te pakken heb, laat ik mezelf toe om mijn arsenaal aan hulpmiddeltjes uit te breiden. Natuurlijk had ik al aangepaste sportkledij en een degelijke koptelefoon, maar iets waar ik me bij elk event aan ergerde, waren die hatelijke veiligheidsspelden waarmee je je borstnummer vastmaakt aan je T-shirt.
Bij de vrienden van Decathlon kan je een riempje kopen met daarop pinnen waar je je borstnummer op vast kan spiesen. Hoe handig is dat wel niet? Gedaan met de veiligheidsspelden! Gedaan met jezelf prikken! Gedaan met gaatjes maken in je kledij! En het ding kost ocharme vijf Euro. Kan je niet voor sukkelen toch?
Je kan er trouwens ook van die “gelletjes” in vastmaken, maar daar lees ik van dat de riempjes te klein zijn om die tubes er deftig in te krijgen. Zelf nog niet geëxperimenteerd met geltubes dus ik kan er niet over meespreken.
Enfin. Ik ben er heel tevreden mee en kan het dus aanraden als je af en toe een wedstrijd loopt en een haat-liefde relatie hebt met die veligheidsspelden.
Dorst?
Het tweede accessoire dat ik mezelf cadeau gedaan heb, is een riem met daaraan een klein tasje voor bv. je autosleutel plus ook nog eens twee drinkbusjes.
Ik zocht eigenlijk een oplossing voor de autosleutel daar die niet in het armzakje voor de smartphone paste. In de winter heb ik loopkledij met opbergzakjes, maar mijn loopshorts en T-shirts hebben geen zakjes die veilig afgesloten kunnen worden en het laatste waar ik op zit te wachten is het verliezen van mijn autosleutels tijdens een loopwedstrijd.
Tijdens de zoektocht naar een klein tasje dat me niet zou hinderen, viel mijn oog op het Kalenji (huismerk van Decathlon) exemplaar dat naast een opbergtasje ook beschikt over twee 115ml drinkflesjes.
Op alle events die ik tot nu toe liep, waren er één of meerdere bevoorradingsposten, maar als het wat warmer is heb je misschien soms toch nog dorst op een moment dat er geen drank voorhanden is. Ook wanneer ik alleen ga lopen tijdens een training is er uiteraard geen bevoorrading en dan heb ik ook al eens dorst en dus kocht ik de riem met het tasje inclusief de drinkbusjes.
Ik ging voor het 2 x 115ml exemplaar omdat dat relatief klein is en dus niet veel hinder veroorzaakt en omdat ik op dit moment geen afstanden overbrug waar meer extra vloeistof noodzakelijk is. Weet dat er ook exemplaren met 2 x 250ml en zelfs 2 x 500ml bestaan moest je daar nood aan hebben. Kostprijs van dit hebbeding: vijftien Euro.
Zowel het borstnummer riempje als het tasje met de drinkflessen werden voor de leeuwen gegooid tijdens de 10KM Van Brussel en beide voldeden helemaal aan de verwachtingen. Ik had helemaal geen last van de riemen noch van het extra gewicht, terwijl het toch wel aangenaam was om te kunnen drinken wanneer ik dorst had.
Mogelijks zou ik de 2 x 250ml overwegen als ik mijn aankoop opnieuw zou doen, vooral voor de runs die ik op eigen houtje en dus zonder bevoorrading afwerk.
De Wedstrijd Zelf
De 10KM Van Brussel ging dit jaar van start op de piste van het Koning Boudewijn stadium en ik moet zeggen dat dat toch speciaal is! Mogen lopen waar normaliter alleen de sportgoden van onze planeet hun sportschoenen op verslijten geeft toch een kick!
De nu al “legendary” foto van 2017 voor mij:
Een andere “first” voor mij waren de pace runners. Dit zijn getrainde lopers die een vlag op hun rug dragen met daarbij hun streeftijd bv. 5min/km, 6min/km en zo verder.
Als deelnemer kan je op die manier aansluiten bij het team dat jouw streeftijd als doel heeft en vanaf dat moment moet je gewoon je karretje aanhangen en volgen. Geen nood aan je tempo monitoren, gewoon zorgen dat je in de buurt van je groep blijft en alles komt goed.
Ik had me aangesloten bij het team met de zwarte vlag met als einddoel 1u10′ oftewel een tijd van 7min/km.
Toffe mannen die pace runners! Ik zag er eentje stoppen bij iemand die aan de kant stond met krampen om te checken dat alles ok was, op een ander moment zag ik hen lopers motiveren die het moeilijk hadden. Mooi en plezant om die “together we can do it” mentaliteit te zien. Bedankt heren van het zwarte team!
Spijtig genoeg ben ik niet samen met hen over de finish gegaan: iets voorbij kilometer acht was er een opeenvolging van extreem steile heuvels waar ik mijn tempo naar beneden heb moeten bijstellen omdat ik mijn hartslag in overdrive zag gaan.
Achteraf bekeken had ik de eerste vier kilometer een hoger tempo aangekund waardoor ik die opgebouwde marge had kunnen gebruiken om aan kilometer acht wat gas terug te nemen en alsnog binnen de vooropgestelde tijd van 1u10′ over de finish te gaan, maar zonder parcourskennis zijn dat uiteraard “wat als” en “had ik maar” scerario’s van het eerste uur ;-).
Mijn eindtijd was uiteindelijk 1u13′ met een gemiddelde van 7min19 per kilometer – een tijd waar ik zeker tevreden mee ben en die volgend jaar alleen maar beter kan ;-).
GoPro Natuurlijk!
Naar goede gewoonte had ik ook deze keer mijn GoPro op de chestmount bevestigd zodoende een timelapse te kunnen opnemen van mijn ervaring. Het resultaat kan je hieronder checken:
Als afsluiter een foto waar ik sta te blinken met mijn 10KM Van Brussel medaille (gekregen bij het over de finish gaan in het Koning Boudewijn stadium, where else?).
See you at the 10 Miles of Antwerp!
Ik weet het. Ik loop zwaar achter de feiten aan, maar dat is wat er gebeurt wanneer je het professioneel superdruk hebt en in je persoonlijke agenda weinig lege plaatsjes kan vinden.
Neen, ik klaag helemaal niet. Ik geef gewoon een onderbouwd excuus waarom ik achterloop met updates op mijn blog ;-).
In ieder geval: de Urban Trail van Gent was de moeite waard. Ik overweeg zelfs om dit mijn leukste Urban Trail tot nu toe te noemen! Het lopen ging vlotjes, het weer was alles wat je kon vragen en het parcours was afwisselend en plezierig. Toegegeven, de bezienswaardigheden waar je doorliep in Antwerpen waren van een hoger niveau, maar de stukken weg tussen die plaatsen vond ik af en toe aan de saaie kant.
In Gent vond ik het geheel gewoon beter, maar ik twijfel nog of Gent mijn ervaring in Mechelen vorig jaar kan overtreffen. Misschien blijft Mechelen speciaal omdat dat ook mijn allereerste Urban Trail was…
Enfin soit. Naar goede gewoonte heb ik mijn trail met de GoPro vastgelegd kan je dat hieronder checken.
De Urban Trails zijn nu effe voorbij (de volgende is ergens in juni als ik me niet vergis), maar ik loop in tal van andere events mee dus de flow blijft komen ;-).
Recente Comments