Het zou verdorie handig zijn dat Outlook iemand die je een meeting request stuurt die overlapt met een andere meeting in je agenda, hiervan op de hoogte stelt.
Als je je agenda niet shared, is dat niet altijd logisch, maar als je je agenda shared met collega’s zou dat toch verwacht mogen worden? Nu gebeurt dat dus niet en als de andere partij dan een meeting request uitstuurt zonder manueel je agenda te checken, dan heb je pech… declinen is de boodschap en dan kan er vaak een nieuw rondje van requests gestart worden (want meestal ben je niet de enige genodigde).
Vermoeiend. Doodle integreren met Outlook, dat zou nog eens een gedacht zijn.
Page 50 of 236
Valentijn. Commerciële brol. Maar toch een gelukkige gewenst. Of zo iets. Liefdevol enzo. Have fun.
Gisteren was ik onderweg richting thuis. Op de ring van Brussel, ter hoogte van Wemmel (waar er dus geen pechstrook is) doet mijn 4007 opeens “raar”. Alsof de kracht onderin verdwenen was. Gas geven deed zo goed als niets en de snelheidsmeter begon zijn weg richting de nulstand.
Op het dashboard ging een geel lampje branden dat achteraf doelde op “emissieprobleem”. Oorzaken zijn heinde en ver te zoeken dus dat laten we in het midden. Het hoofd koel houden en plots ging alles terug en reageerde de gaspedaal als voorheen: vlot en vinnig (ahja, 160pk en 380Nm daar moogt ge niet over klagen). Dat gele lampje bleef branden.
Vanmorgen ben ik langs de dealer gereden. Ter check, want ik heb geen zin om de 100km verre reis richting Brussel te ondernemen en halverwege stil te vallen. Na het ding uitgelezen te hebben bleek er een probleem te zijn met een turboklep ofzo iets. Error gereset en klaar was kees. Ik moet er effe mee rondrijden om te zien dat het terugkomt, maar ze denken van niet.
Enfin, volgende week gaat de 4007 op groot onderhoud. Me thinks dat het hoog tijd is. Vandaag in ieder geval geen rare gebeurtenissen gehad, geen foutmeldingen en geen gele lampjes. We zullen het steken op de nood aan een onderhoud.
Versta me niet verkeerd, zulke zaken gebeuren bij alle merken en modellen. Je zou kunnen stellen dat het komt omdat de 4007 een “Fransman” is, maar aangezien het in feite een “Japanner” is (zie mijn vorige blog over de 4007) kunnen we het daar niet op steken.
Ik zal content zijn als er terug “Deutsche Gründlichkeit” op de oprit staat. Al gebeuren daar ook toeren mee. Maar het is het gedacht dat telt. Perceptie is realiteit.
Ik heb zonet mijn VMware VCAP5-DCD beta examen geboekt. Stress! Wel fijn dat er nu ook twee test-locaties in België zijn – bij VCAP4-DCD ben ik nog naar Zoetermeer, NL moeten afzakken om mijn examen te kunnen doen.
In ieder geval: 2 maart is D-Day. Tot die dag wordt het dus elke dag opstaan met VMware, leven met VMware en gaan slapen met VMware. Studeren, studeren en nog eens studeren. En ook veel in het demo-lab zitten, want hands-on ervaring is van cruciaal belang.
U duimt toch mee?
Vandaag redelijk druk dagje achter de rug: car dealers bezocht en testritten geregeld, DreamBaby onveilig gemaakt (die inrichting van die winkels alleen al jagen u weg – rommelig en totaal niet gezellig, en kom niet af dat ze daardoor goedkoper zijn, want dat zijn ze niet), op familie bezoek geweest en de dag afgesloten met heerlijke frietjes van de frituur.
Zo mogen er nog zaterdagen volgen, maar niet elke week, want dan raak ik niet uitgerust voor de aankomende werkweek.
Gelukkig belooft zondag een “rustdag” te worden.
Vandaag mijn aanloopwagen omgeruild voor een poolwagen. Van een Peugeot 308SW met 1.6HDI motor (92pk versie – lees: slowmotion én alles behalve zuinig) naar een Peugeot 4007 met 2.2HDI blok.
Die 4007 is eigenlijk een Mitsubishi Outlander en Citroën verkoopt hem ook als de C-Crosser. 156pk en 380Nm koppel komt er uit dat 2.2HDI krachtbronnetje. De 4007 beschikt over een 4×4 systeem, dus het verbruik is navernant. Voorlopig zit ik gemiddeld op 10.5 liter bij “normaal” rijgedrag. Het 4×4, het gewicht van het voertuig en de afmetingen zullen daar wel voor iets tussen zitten zeker?
In ieder geval een serieuze vooruitgang, want die 308 was echt niet leuk rijden. Te traag, gevaarlijk om in te halen en bij hernemingen en eigenlijk ook iets aan de krappe kant. De nieuwe is meer dan groot genoeg, rijdt zeer aangenaam (hoge zit) en heeft altijd genoeg kracht ter beschikking om te doen wat ik wil. Oh, en met uitzondering van een open dak, is ie “full option” #like.
Ondertussen gaan we eens uitkijken naar een nieuw exemplaar. Tot wanneer die knoop doorgehakt is, cruise ik met de 4007.
Uhu. De komende dagen / weken wordt er veel “labtime” ingepland. En daarmee bedoel ik: servers installeren, OS’en deploy’en, de boel afbreken en proberen te herstellen, experimenteren en loop-back doen om te zien waar het beter kan.
Er zit een examen in de pipeline, zoveel is wel duidelijk.
Er viel enkele dagen geleden een persbericht in de mailbox: Nokia gaat de Lumia 800 ook in het wit te koop aanbieden. De verdere specificaties zijn identiek aan de andere kleuren.
On another bombshell: Nokia heeft geen “plan B” voor het geval het met Windows Phone de verkeerde kant op gaat.
Verjaren, het is me wat. Vandaag de teller op 31 gezet. Bedankt voor al de gelukwensen. Much appreciated!
Hoe meer data je hebt, hoe meer de noodzaak voor een goed systeem om alles een plaats te geven. Backups, documenten, foto’s, bookmarks, text-files, slidedecks,… you name it. De tijd van megabytes is al lang vervlogen. Zelfs gigabytes beginnen geschiedenis te worden. Vandaag, zelfs in “consumer” omgevingen – lees: in je eigen huis – zijn terabytes al schering en inslag.
Ik heb twee laptops: mijn persoonlijke Macbook en een ThinkPad van de werkgever. Daar begint het probleem al. Ik wil graag al mijn werkgerelateerde documenten beschikbaar hebben op mijn Macbook, maar ook op mijn iPhone of iPad bijvoorbeeld. Als ik ‘s avonds aan iets denk of ik wil nog snel een document of presentatie overlopen, dan heb ik geen zin om mijn ThinkPad te gaan zoeken, op te starten en te wachten. Dan wil ik gewoon mijn iPad van de salontafel pakken en dat document openen.
Vroeger werd zo iets opgelost met zaken doormailen. Of op een USB-stick zetten. Maar dan zit je met verschillende versies van een bestand, met alle gevolgen vandien. Corrupte files (ik denk aan “Available Offline” van Windows – de slechtste uitvinding ooit), niet meer weten welke versie de juiste is, de verkeerde versie meehebben,…
Om dat euvel op te lossen, gebruik ik “de Cloud”. In mijn geval is die cloud DropBox (en in beperkte mate iCloud en Google). Dat cloud-gebeuren lost mijn probleem van verschillende versies her en der op. Ik moet ook slechts één “file repository” backuppen. Win-win dus.
Maar DropBox is niet alles uiteraard. Mijn werklaptop wordt niet verder gebackupped. Alles wat van belang is, zit in mijn eigen “private cloud”, de rest – lees: OS en applicaties – kan mij gestolen worden. Als mijn ThinkPad sterft, kapot gaat, gestolen wordt,… is het gewoon een kwestie van een nieuwe ThinkPad te bestellen en mijn cloud applicatie erop te installeren.
Mijn Macbook zit naast dat cloud-gebeuren, wel nog verwikkeld in een backup structuur. Mijn Macbook bevat ook mijn muziek, mijn foto’s, mijn hebben en mijn houden zeg maar. Documenten zitten in de cloud, maar de “media” niet. Of toch niet in DropBox en consoorten, want daarvoor is mijn storage capacity daar veel te kleinschalig.
Neen. Mijn Macbook stuurt in eerste instantie alles naar de USB-schijf met TimeMachine van Apple. Dat is mijn eerste toevluchtsoord in geval van nood. Daarnaast wordt er elke nacht een “smart copy” gemaakt via Super Duper. Smart copy impliceert dat enkel de eerste backup een full copy is en dat elke daarop volgende backup in feite bestaat uit delta’s. Sommige backup toepassingen noemen dat ook wel “incremental forever”.
Die Super Duper backup gaat naar een FreeNAS netwerk opslag met een capaciteit van om en bij de 4TB (ZFS als onderliggend filesystem).
Als derde vangnet heb ik een kopie van alles wat echt belangrijk is (een iTunes backup, een LightRoom backup,…) ook gekopieerd naar mijn iOmega StorCenter, eveneens een NAS box. RAID5 voor de disk-config, in totaal 4TB raw capacity, 2,7TB usable capacity. Die backups zijn een manueel gebeuren en doe ik gemiddeld eens per maand, meer als ik veel nieuwe data op de Mac heb gedumpt.
Lokaal is mijn backup systeem dus meer dan redundant, maar dat was nog niet genoeg. Wat als mijn huis in vlammen op gaat? Of wat als er dieven over de vloer komen die alles meesleuren, ook mijn backup devices? Oplossing? De cloud natuurlijk! De volledige Macbook wordt opnieuw permanent naar de cloud gestuurd via CrashPlan. Ook hier kan je spreken over “incremental forever” backups, maar daarop nog eens deduplicatie zodat de upload naar de cloud (de delta’s van daarnet) zo klein mogelijk is.
Om dat allemaal overzichtelijk te houden, is een goede structuur in je folders en disks onontbeerlijk. Anders zit je met zoveel data her en der verspreidt, dat je niet meer weet wat waar zit. Resultaat: dubbels, dubbels en dubbels. En dat kost geld aan opslag, aan tijd, aan storage en aan bandbreedte (want alles moet geupload worden naar de cloud).
Data brengt dus werk met zich mee. Vroeger hadden we ocharme 500MB opslagcapaciteit en daarmee was de kous af. Vandaag zijn terabytes goedkoper dan ooit en staan we niet meer stil bij een gigabyte’je meer of minder. Alles netjes een plaats geven is belangrijk en houdt de boel handelbaar, maar wat ik nog veel liever zou hebben, is een complete indexering van al mijn data.
Indexeer al mijn bestanden. Dan kan ik zoeken op filename en *BOEM* – daar is mijn file. Maar ik wil meer dan dat. Ik wil dat ook alles geïndexeerd word op content. Ik wil niet al mijn filenames onthouden, dat is onbegonnen werk! Maar als ik over een bepaald onderwerp iets zoek, dan kan een index die ook in bestanden kijkt, mij serieus helpen.
Voeg daar nog meer metadata aan toe zoals tijdstippen, exif data, locatie gegevens,… en ga zo maar door, en je krijgt een systeem dat al die data kan doen samenvallen en een correlatie kan aanbieden aan de gebruiker.
Dat zou ik graag hebben, thuis. Dat zou het gemakkelijk maken. En dat bestaat bij mijn weten nog niet voor de consumer markt. Er bestaan wel softwares die dat doen, maar die zijn niet cross-platform, cross-storage-device, cross-… dus dat is niet helemaal wat ik zoek.
Tot wanneer dat mogelijk is, zit er niks anders op dan een goede structuur aanhouden en een nette “flow” te respecteren voor mijn data. Alles heeft zijn plaats, zijn folder, zijn bestemming. Door dat systeem consequent toe te passen, kan ik erg snel iets terugvinden, maar het blijft een taak om dat systeem netjes te volgen.
Hoe doet u dat, al uw data een plaats geven? Welk systeem gebruikt u? Welke software? Welke backups? Neemt u überhaubt wel backups? Consequent? Ik ben eens curieus.
Recente Comments