De mascotte van de vendor waar ik voor werk, met bijhorende slogan. Inspire The Next.
Page 55 of 236
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben al die vakbonden, de ambtenarij en hun gestaak meer dan grondig beu. Ja de economie gaat slecht, ja we krijgen allemaal slaag, maar met staken gaan we dat zéker en vast niet oplossen.
Integendeel. U maakt het als overheidsbedrijf (denk NMBS, denk De Lijn,…) alleen maar onmogelijk voor vele niet-stakers om te gaan werken.
Mensen die niet aangesloten zijn bij een vakbond en die geen vakbondspremie krijgen (om die op een terrasje op te drinken, gekleed in een gekleurde vuilniszak). Mensen die verlofdagen mogen opofferen voor uw gezever.
Jullie klagen over pensioen. De jeugd is daar niet mee bezig hoor ik in interviews met een staker. Awel, u vergist zich!
Ik ben wel bezig met mijn pensioen. Of beter gezegd, met dat van u. Want ik ga werken om uw pensioen te betalen en als dank krijg ik er nog een hoop miserie bovenop.
Mijn pensioen, daar denk ik zelfs niet aan. De kans is toch redelijk klein dat er voor mij nog geld in dat “Zilverfonds” zal zitten nadat al de ambtenaars en pre-pensioeners met hun geldzak gepasseerd zijn.
Jullie stakers zijn helemaal niet solidair. Eerder het omgekeerde. Vuile egoisten is het eerste waar ik aan denk, gezien de vorige uiteenzetting. Eigen pensioen eerst, vergeet de economie. Vergeet al de anderen. Maar die “anderen” moeten wel begrip tonen voor jullie acties?
Schaam jullie ten opzichte van mensen die met plezier langer zouden werken, maar hun job verloren zijn door omstandigheden (denk aan Opel als meest recente voorbeeld).
Ik ben verre van tevreden van wat “de Blauwen” ons gelapt hebben de laatste maanden (en ze zijn niet alleen voor alle duidelijkheid, de Sossen zitten er voor zeker zoveel tussen), maar ik hoop oprecht dat Vincent (u weet wel, de mediaminister van pensioenen) geen strohalm toegeeft en zijn veranderingen doorvoert.
En laat die excuses over minder loon bij de overheid maar achterwege. Kijk er de recente statistieken maar op na, die lonen zijn al lang de privé bijgebeend.
En laat ons niet de werkzekerheid vergeten te vermelden die jullie genieten en die anderen (lees: niet-ambtenaars) niet genieten. Ja, dat wisten we op voorhand, anders hadden we ook maar bij de overheid moeten gaan werken. Maar to be honest, in zo een ambtenarijproletariaat zou ik mij zéér slecht voelen.
Suck it up en draag uw steentje bij. Al de rest moet dat ook doen. Ziet u trouwens die “privé” werknemers met bedrijfswagen de economie platleggen omdat ze meer voor dat voordeel moeten betalen vanaf nu? Of ziet u de mensen die subsidies mislopen op straat komen en onze economie nog meer de dieperik injagen?
Solidariteit? Verlengd weekend eerder.
Ik maak gebruik van Google Calendar. Veelvuldig. Ik heb er verschillende kalenders inzitten: werk, mezelf, gezin, vuilnisophaling,… en die wil ik graag altijd en overal kunnen raadplegen.
Overal, dat wil ook zeggen op mijn iPhone en iPad! En daar wringt het schoentje soms. Dat configureren is niet altijd even “straight-forward” en geeft af en toe sync problemen. Niet vaak, maar af en toe. En meestal op een slecht moment.
Anyway, vergeet gefoefel met een account instellen en zo. Maak gebruik van de “iPhone Select” pagina van Google zelf. Je surft er vanop je mobiel toestel naartoe, je duidt de kalenders aan die je wil zien op je mobiel toestel en klaar is kees.
Werkt perfect. Try it!
Als je een iOS gebaseerd toestel in huis hebt, dan heb je ongetwijfeld al gehoord van “AirPrint”. Een printer die deze technologie ondersteunt, kan door je iOS toestel gebruikt worden om rechtstreeks te printen, zonder tussenkomst van een computer dus.
Er zijn al een tijdje apps beschikbaar om niet-ondersteunde printers toch te gebruiken, maar die draaien op een PC en dan moet die uiteraard ingeschakeld zijn. En dan kan je meestal even goed vanop die PC printen ;-).
Lantronix heeft daar iets op gevonden: een iOS printserver. Je plugt het doosje in je netwerk, het detecteert al je netwerkprinters en biedt ze daarna netjes aan via AirPrint aan je iOS toestellen, zonder tussenkomst van je PC.
Netjes! Spijtig dat het $150 moet kosten…
Apple is begonnen met de internationale uitrol van iTunes Match, de nieuwste iTunes feature die gans je collectie in “de cloud” beschikbaar maakt voor 25€ per jaar.
Knap concept, maar ze komen er te laat mee volgens mij. Spotify en soortgenoten zijn “here to stay” en als ik zelf eerlijk ben – sinds ik Spotify abonnee ben, heb ik iTunes niet meer opgestart.
Komt Apple te laat met iTunes Match? Raar voor een bedrijf dat meestal trends begint… Wat denken jullie? Gebruiken jullie je “lokale” muziek nog nu er schitterende online alternatieven zijn?
Pakjes onder de kerstboom, het is me wat. Elk jaar krijg ik wel eens de vraag “waarmee kunnen we u plezier doen onder de kerstboom?” en elk jaar zeg ik hetzelfde: pfff, ik heb in feite al alles en wat ik nog niet heb, kost véél te véél geld om daaronder te leggen.
Desalnietemin staat een trip (en dan liefst een dag of tien) richting New York zéér hoog op de verlanglijst. Kostelijk? Uiteraard, maar gedeeltelijk heb je dat zelf in de hand natuurlijk. Ik moet geen superdeluxe hotel in New York hebben – proper en een goed bed, samen met een interessante locatie is meer dan genoeg. Per slot van rekening spendeer je toch zoveel mogelijk tijd in de stad en niet in je kamer?
Anyway. Mijn lijst is lang: winkels, Apple Store, Central Park, Guggenheim, Brooklyn Bridge,… en nog een hele hoop andere “places to be” die ik maar al te graag in’t echt zou willen aanschouwen.
Reisboekjes, fotoboeken, blogs,… ik lees en volg ze alsof ik morgen de oceaan ga oversteken.
Waarmee zou je me dus een GIGANTISCH plezier doen onder de boom dit jaar? U raadt het al: een heen-en-weertje naar The Big Apple.
De afreis zal niet voor direct zijn, maar ondertussen blijf ik er wel van dromen, blijf ik er over lezen en blijf ik lijstjes aanleggen van de zaken die ik zeker wil doen als ik er ooit geraak.
Tips, nuttige adressen, aanraders, must-see’s, afraders,… zijn uiteraard welgekomen in de commentaar!
Ik wou al een tijdje een statief kopen voor mijn DSLR camera’s (en eigenlijk ook voor mijn P&S maar soit), maar naast de prijs die je betaalt voor een deftig statief + balhoofd, zat ik ook met het idee dat een statief nogal lomp is en ik dat meestal ga thuis laten omdat ik geen zin heb om te sleuren met dat ding.
Duur en dus onhandig en zo heel erg vaak heb ik dat ook niet nodig. Oplossing voor mijn “probleem”: de Gorillapod van Joby. Ok, het is geen echt statief in de pure zin van het woord, want het is niet in de hoogte regelbaar en het is maar een goede 25cm hoog.
Maar zo een Gorillapod kan je wel overal aan vast maken, ophangen, monteren,… you name it, de buigzame poten zorgen ervoor dat de sky de spreekwoordelijke limit is. En de prijs is ook iets vriendelijker, al betaal je voor een Gorillapod plus bijpassend balhoofd toch ook al 80-90€.
Ik heb gekozen voor de SLR-Zoom variant, die kan net iets meer gewicht torsen dan de standaard of de SLR versie. Inclusief balhoofd en internationale shipping kost het mij 64€ – met dank aan hun Happy Holidays actie waarmee je 20% korting krijgt.
En nu maar hopen dat de levering snel plaatsvindt, want ik heb al een paar ideetjes :-).
Vorige week zat ik zoals gezegd een viertal dagen in de “UK” zoals ze zeggen. Het Verenigd Koninkrijk dus. Niet ter ontspanning, maar wel om een werkgerelateerde opleiding te volgen in het Hitachi Data Systems HQ.
De titel van deze blogpost verraad waar ik zat: een gehucht dat luistert naar de naam “Gerrards Cross”. Een klein half uurtje rijden van Londen en als je het internet mag geloven, is dat een gewilde omgeving voor mensen die nog iets of wat groen willen wonen (en veel geld hebben).
Mooie huizen heb ik er in ieder geval gezien en volgens de taxichauffeur mocht ik toch op minstens anderhalf miljoen Euro rekenen als ik in die bepaalde wijken ook een stekje wou ;-).
Ik heb in “The Bull” hotel gelogeerd en dat is prima bevallen. Ik had niet de standaard kamer gekozen, maar het model daarboven (iets groter, mooiere TV,…) omdat dat maar een paar Euro’s scheelde per nacht, maar bij aankomst kreeg ik het fijne nieuws dat ze mij nog een upgrade hadden gegeven :-).
De kamer was ongeveer 36 vierkande meter groot, de badkamer niet meegeteld. Niet slecht toch? De drie avonden dat ik daar was, heb ik in het bijhorende restaurant gegeten en dat was behoorlijk in orde (voor Engelse keuken). Het enige wat die mensen moeten leren is hoe frieten eruit zien, want die gasten serveren frieten de grootte van kroketten :-).
De training op zich was ook ok, maar aangezien ik op voorhand al veel lectuur doorgenomen had, heb ik niet zo bijster veel nieuws gezien / geleerd. Hier en daar een weetje of een best practice meegepikt en enkele interessante discussies gehad met medestudenten over de storage wereld (EMC, NetApp, HDS, HP, IBM,…).
Nu de opleiding achter de rug is, kan ik me voorbereiden op het bijhorende examen, kwestie dat we ook voor HDS “fully certified” geraken, want dat is nu eenmaal vereist door de vendor. Eenmaal dat in orde is, kan ik al opnieuw beginnen plannen om naar de UK af te zakken, want het blijft niet bij die ene opleiding / examen.
Drukke maanden in het vooruitzicht. Ik ga Heathrow nog serieus goed leren kennen denk ik zo. Daar is trouwens een lekker restaurant voor wie zin heeft in een “burger” – Giraffe. Aanrader.
Jup. Ik heb de volgende “keukenaankoop” gespot en op de eerste plaats van de wishlist gezet. Meet the KitchenAid Artisan keukenrobot in metaalgrijs.
De Sint komt binnenkort langs, daarna passeert de Kerstman en als het dan nog niet gelukt is, staat mijn verjaardag voor de deur. Moet lukken, toch?
Mijn eerste (basis) certificaat voor mijn nieuwe werkgever is binnen: “Hitachi Data Systems Sales Foundations”. Niet zo heel bijzonder hoor, eigenlijk een general overview van alle producten die in het HDS gamma zitten en hoe / waar ze te positioneren.
Maar bon, we moeten ergens beginnen en dat examen is nu eenmaal verplichte kost om de volgende examens te mogen afleggen.
Volgende week stijg ik rond deze tijd op vanop Brussels Airport – richting Londen, naar HDS HQ – voor een 3-daagse opleiding rond de “Adaptable Modular Storage” systemen van HDS. Daarna volgt er alweer een examen, minder sales en meer technisch gericht. En als dat met succes afgelegd is, heb ik nog een resem examens op de todo staan…
De weken vliegen in ieder geval voorbij aan dit tempo… wat een erg goede zaak is!
No time to waste.
Recente Comments