Unexpected.be

Telling stories for a living

Page 59 of 236

Ik heb een nieuwe camera gekocht. Neen, geen Nikon. Ook geen DSLR. Neen. Ik heb een systeemcamera gekocht – micro four-thirds zoals ze zeggen. Meer bepaald een Panasonic Lumix GF-1.


Waarom? Ik ben heel erg tevreden van mijn Nikon DSLR’s, maar zoals zo velen vind ik dat ze soms iets te “bulky” zijn. Lomp. Te groot. Te zwaar. Je kent het wel. Perfecte beeldkwaliteit heeft zijn prijs denk ik dan.
Ik was op zoek naar een mobiele fotocamera die ik eigenlijk altijd in mijn jaszak kan steken. Geen gesleur met een fototas “just in case” dus. Enkel nog de DSLR + toebehoren meepakken als je op voorhand weet dat je foto’s gaat maken.
Compact camera’s interesseren me niet echt (ik heb er wel eentje, maar die ligt al enkele jaren onaangeroerd in de schuif) omdat je daar geen enkele vorm van controle hebt over de foto die je maakt (zoomen en de flash aan of uit zetten) en DOF (depth of field) praktisch onbestaand is.
No more. Eigenlijk al een tijdje niet meer, maar ik ben pas zeer recent tot die constatatie gekomen. Die statement is uiteraard niet helemaal waar. Een DSLR zal altijd betere foto’s produceren dan een systeemcamera (tenminste, puur op technisch gebied, de fotograaf heeft er eigenlijk meer mee te maken maar dat is een andere discussie), zeker wanneer de omstandigheden niet optimaal zijn (donkere omgevingen bijvoorbeeld).
Systeemcamera’s zijn (kort door de bocht) eigenlijk DSLR’s maar zonder spiegels. De lenzen zijn verwisselbaar, maar in plaats van via een ingenieus systeem met spiegels het beeld te projecteren in de viewfinder en door een beweging van diezelfde spiegels op de beeldsensor (wanneer je de ontspanner indrukt), projecteren lenzen bij systeemcamera’s het beeld rechtstreeks op de beeldsensor.
Gevolg: je kan gebruik maken van erg goede lenzen (lichtsterk, primes, zooms,…), maar je hebt geen optische viewfinder. Bij de meeste modellen kijk je op een LCD scherm zoals je dat ongetwijfeld kent van een compact camera, maar voor sommigen kan je een EVF bijkopen (Electronic View Finder) die dan de optische viewfinder van een DSLR simuleert.
Zo een EVF is redelijk prijzig, het blijft electronisch en als je al die zaken op je systeemcamera schroeft, maak je er eigenlijk een wannabe-DSLR van – inclusief het bulky gedoe. Not what I wanted en dus gebruik ik het LCD scherm.
Olympus was de eerste fabrikant die een knappe systeemcamera op de markt bracht: de E-PL1. Reviews waren goed, maar tegelijkertijd kwam er de aankondiging van de Panasonic GF-1.
Alle “tekortkomingen” van de E-PL1 zou Panasonic wegwerken in hun visie van de systeemcamera. We spreken nu 2009. En als je op de reviews mag afgaan, hadden ze gelijk. De verschillen zijn minimaal (snellere AF bijvoorbeeld), maar als je dan toch geld gaat uitgeven, kan je maar beter voor het beste kiezen ;-).
Vandaag zijn we echter 2011 en de GF-1 is niet meer verkrijgbaar. Panasonic heeft de GF-2 en de GF-3 al op ons losgelaten, maar die kan je eigenlijk geen waardige opvolgers noemen van de GF-1.
Alle toeters en bellen die de GF-1 zo interessant maken voor DSLR eigenaars die een mobiel alternatief zoeken, zijn verdwenen. Geen wieltje meer om je shutter / aperture aan te passen, geen hot-shoe voor flitser, bijna geen “echte” knopjes meer maar alles via een touch-screen LCD scherm,… Kortom, eigenlijk maken ze van de GF-1 opvolgers eerder consumer-modellen met DSLR kwaliteit terwijl de GF-1 eerder een DSLR was in een compacte body.
Ik wou dus een GF-1 en geen GF-2 of GF-3. Winkels hebben ze al lang niet meer in voorraad dus was tweedehands het enige alternatief. eBay to the rescue en na een weekje snuffelen en snuisteren heb ik mijn toestel in het Verenigd Koninkrijk gevonden. De eerste eigenaar wou een DSLR en deed dus zijn systeemcamera weg. Body only.
180€ + verzekerde verzending later (ongeveer 25€) was de koop rond en een paar dagen later kwam er een postpakket toe. Mijn GF-1 was toegekomen!
Een lens koop ik liever nieuw (tenzij ik ze kan testen, maar aangezien de verkoper in de UK zat was dit niet echt interessant) en dus heb ik bij Digicamshop een Panasonic Lumix G “Pancake” 20mm F/1.7 besteld. Geen zoom. Niet groot, extreem lichtsterk en veel goeds over te lezen online.

Sinds vorige dinsdag heb ik de complete set in mijn bezit en alles wat je leest over de GF-1 en de 20mm F/1.7 is meer dan waar. Erg leuk toestel en knap objectief. Ik ben nog volop aan het leren en experimenteren, maar de eerste indruk is positief en beloftevol.
Ik heb een 500px account aangemaakt (een hip Flickr alternatief) waar ik louter foto’s ga uploaden die met de GF-1 gemaakt zijn. Mijn account bij Flickr blijft gewoon bestaan hoor, maar ik had zin om 500px eens te testen en met de GF-1 heb ik daar nu een goed excuus voor.

Gisterenmorgen omstreeks een uur of acht wil ik op mijn Macbook mijn mails doornemen: wifi connected, maar geen internettoegang, helaas.
De Macbook stond al een paar weken aan (met standby uiteraard) dus ik dacht “rebooten die handel”. Zo gezegd, zo gedaan en met dank aan Lion stonden alle applicaties en vensters netjes zoals voor de herstart. Mijn internetprobleem was echter spijtig genoeg nog altijd present.
Nog altijd geen paniek: effe inloggen op de Netgear WNDR3700AV (mijn router en tevens ook draadloosnetwerkmachine) en eens kijken dat daar alles nog snor is. Op het eerste zicht “all good, all green lights captain”, maar voor de zekerheid toch ook eens een rebootje laten plaatsvinden.
Nog altijd geen connectie en wat ziet mijn opmerkend oog: mijn router krijgt geen IP-adres van de Telenet modem / router. Huh? In de garage gaan checken en inderdaad, de lampjes (behalve die van Power) zijn uitgedoofd. Geen erg. Been there before. Stopcontact uit, 10 seconden wachten, stopcontact in en wachten tot alles online komt.
Driewerf hoera! Daar ging ie en alles werkt. Het geluk was echter van korte duur, want nog geen tien minuten later was het weer prijs. Aangezien die modem ook instaat voor telefonie en digitale TV, was er van die laatste twee natuurlijk ook geen sprake (althans, interactieve digitale TV, de rest van de TV werkte nog wel hoor).
Bon. Telenet klantendienst bellen dan maar. Vriendelijk meisje aan de lijn – Tatjana als ik me niet vergis – die me zegt dat er een algemene storing is en dat het dus niet bij mij ligt en ook dat ze er aan bezig zijn om het ASAP op te lossen. OK, no problemo. Bedankt!
Ondertussen is de klok al drie uur in de namiddag gepasseerd en bibi is nog altijd in “offline” modus. Ik werkte die dag van thuis en tot dan was het niet zo een probleem, maar nu had ik toch echt mijn connectie nodig. Bon. Terug naar Telenet gebeld. Ja meneer. Nog niet opgelost meneer. Zéker vandaag nog. Ok, bedankt Peter van de Telenet klantendienst (callcenter X zeg maar).
Omdat ik het al hoorde donderen in de verte, besloot ik de mensen van Telenet via hun Twitter account te contacteren. In het verleden ben ik daar ook altijd netjes geholpen en je moet er niet voor aan de lijn hangen en naar wachtmuziek luisteren.
Zo gezegd, zo gedaan. Tweetje naar @telenet en niet veel later kreeg ik de vraag om mijn modem eens te resetten (had ik al meermaals gedaan, met wisselend succes en als het dan al ging, was het na enkele minuten terug down).



Helaas. Dat trukje hielp niet. Opnieuw een tweetje naar @telenet en ik kreeg te horen dat er zeer waarschijnlijk een probleem met mijn modem was en dat er vandaag nog iemand zou langskomen om dat te fixen. Wat? Vandaag nog? Amai! Service!
En inderdaad. Een klein uurtje later stopte de Telenet techguy voor mijn deur. Netjes op tijd, nadat ik van hun IVR een voice mail kreeg dat de technieker onderweg was. Modem vervangen en hopus pocus pats – alles werkte en vooral – bleef werken!
De techguy van Telenet wist met te zeggen dat ik een “dringende afspraak” had gekregen via de mensen achter de Twitter account van Telenet. Concreet wil dat zeggen dat er binnen de vier uur iemand on-site is.
In ieder geval: als het goed is, moet het ook gezegd worden. Telenet heeft hun Twitter account deftig in handen en gebruikt deze effectief om extra service aan te bieden aan hun klanten. Geen dode account dus.
Mijn probleem was binnen het uur opgelost nadat ze hadden gezegd dat het probleem bij mij thuis lag. Met het (verlengd) weekend voor de deur was ik hier uitermate blij om, want anders was het op zijn minst drie dagen geen internet, telefoon of interactieve DigiTV (dat laatste zou ik zo erg niet vinden).
Als er dan toch een nadeeltje te melden valt: die tweede callcenter agent (Peter) zei me dat er nog altijd problemen waren in mijn buurt en dat ik moest wachten. Als ik daar dus naar geluisterd had, zat ik nu dus nog altijd met problemen, want volgens Telenet’s twitter account, was die panne al opgelost toen. De techguy die ter plaatse kwam wist zelfs helemaal niets van een algemene panne…
Moraal van het verhaal: als je Twitter hebt en je hebt problemen met je Telenet aansluiting, probeer hun klantendienst langs die weg dan eens uit. Mijn ervaringen zijn tot nu toe altijd positief geweest en bovenstaande situatie is in mijn ogen een staaltje van extreem goede en snelle klantenservice (een techguy binnen het uur bij je thuis om je modem nog voor het weekend te vervangen!).
Bedankt Telenet Twitter tweeps! Social media to the rescue!

Er is niets zo handig als uw mobiele telefoon als router gebruiken wanneer je met je laptop (of iPad of ander toestel) online moet en er geen internet voorhanden is. Op mijn iPhone 3G deed ik dat met behulp van een app in de jailbreak store Cydia, maar op de iPhone 4 zit die functionaliteit ingebakken en kan je via wifi, bluetooth of USB-kabel je iPhone als modem gebruiken.
Groot was mijn verbazing toen ik die optie nergens kon terugvinden! Zou Proximus dit niet toelaten (ik geloof me te herinneren dat Mobistar dit bijvoorbeeld niet toelaat)? Een Google query later had ik de oplossing al gevonden: ik moest een APN (internet.proximus.be) ingeven onder de Internet Tethering instellingen en BOEM – daar is de Personal Hotspot feature :-).
Met dank aan deze site.

Gisteren was dit blog gedurende iets meer dan twaalf uur uit de lucht. Reden? Ondergetekende had niets verkeerds gedaan, dat niet. Het datacenter in Dallas, USA waar Unexpected.be gehost is, heeft verschillende stroomproblemen ondergaan waardoor zelfs de backup stroomgeneratoren er niet in slaagden de boel in de lucht te houden.
Geen erg. Alles is in orde en we zijn terug online. Het is maar dat u het weet.

Deze week werk ik mee aan een EMC workshop voor het opstellen van een certificatie examen voor “Technical Architect”. Die workshop gaat door in de VS van A, maar dankzij moderne technologie (lees: webex, live meeting,…) doe ik gewoon mee van thuis. Kosten gespaard en een week u vervelen op een hotelkamer in de middle of nowhere vermeden.
Nadeel? Vanzelfsprekend volgt die workshop de Amerikaanse tijdzone, wat wil zeggen dat ik van 15u tot 23u werk deze week. Van thuis uiteraard. Best wel aangenaam, want ik blijf altijd al laat op en nu kan ik elke dag uitgeslapen uit bed komen en toch heel erg productief zijn. Meer van dat!
Ik ben trouwens de enige niet-EMC werknemer die meedoet. Al de andere collega’s werken voor EMC zelf. Het course material heb ik al. De slides staan open. De pre-training heb ik vorige week gevolgd. Jep. I’m ready.
En u, hoe werkt u deze week?

Maandag stond Bpost voor de deur met een pakketje van Coolblue: mijn iPhone 4 was aangekomen. We zijn nu enkele dagen verder en ik kan bevestigen dat de upgrade een serieus succes is. Ten opzichte van de 3G is de iPhone 4 echt een pak sneller en gaat alles vlotter. Het multitasking gedeelte (lees: apps doen verder in de background) is serieus handig voor toepassingen die een sync doen die lang duurt. Vroeger moest ik die app open houden, nu kan ik rustig iets anders doen.
Een andere voltreffer is de camera: de kwaliteit is beduidend sneller, het filmen is tof meegenomen en alles gaat opnieuw aan pak sneller dan met mijn oude 3G.
Een “nadeel” aan de iPhone 4? De micro-sim kaart. Het is te zeggen, een nadeel als je corporate klant bent. Ik stond maandag dus in de lokale Belgacom winkel om mijn bestaande sim kaart om te ruilen voor een micro-sim exemplaar. Moet toch simpel zijn hoor ik u denken? Ik dacht dat ook… Niet dus. Als je particuliere klant bent, no problem. Als je corporate klant bent – lees: uw bedrijf betaalt uw telefoonrekening en is van die grootte dat ze een eigen Proximus account manager hebben – dan ben je er aan voor de moeite.
Enkel die interne account manager mag een nieuwe sim-kaart toestaan. Aangezien het al 17u gepasseerd was, heb ik hopeloos naar onze HR dienst zitten bellen van in de Belgacom shop. Niemand thuis. De naam die ze mij bij Belgacom geven, werkt volgens de receptioniste helemaal niet (meer?) bij ons. Handig. En ook extreem veilig, want ENKEL die persoon mag dat toestaan meneer ;-).
Ik had geen zin in bureaucratische, administratieve rompslomp en dus heb ik op zijn MacGyver’s zelf een oplossing toegepast: ik heb een foto van een micro-sim kaart op ware grootte afgeprint, die heb ik op mijn huidige sim kaart geplakt en dan heb ik met een scherpe schaar alle “overschot” van de oude sim kaart gewoon afgeknipt. Resultaat is een zelfgemaakte micro sim kaart.
Ik was niet zeker of het zou lukken, maar worst-case moest ik toch die administratieve rompslomp doorstaan en een nieuwe kaart zien te verkrijgen via die interne account manager die niemand kent. Maar gelukkig was dat allemaal niet nodig, want mijn zelfgemaakte sim kaart doet het perfect in de iPhone 4.
Thanks for nothing Belgacom!
 

Kent u Keenan Cahill? Speciale kerel, rare snuiter die “wereldberoemd” is geworden door zichzelf te filmen terwijl hij muziek lip synced. Die filmpjes gooit hij op Youtube en ondertussen is 50 Cent, Guetta en Katy Perry al in zijn afleveringen verschenen. In levende lijve welteverstaan. Aangezien zijn filmpjes wereldwijd miljoenen hits opleveren, is dat vaneigens gratis reclame voor die artiesten.
Anyway. Samsung heeft ook besloten om er een graantje van mee te pikken en daagt je samen met Keenan uit tot een “staring content”. Om het langst niet knipperen met je ogen dus. Check hier maar eens als je kans wil maken op erg leuke prijzen van, uiteraard, Samsung.

httpv://youtu.be/Dpkh9Amc6iE

Ik ben benieuwd hoe inventief sommigen gaan zijn om toch trachten vals te spelen. CGI, foto’s, Adobe Premiere,… of gaat het gewoon echt eerlijk verlopen? We’ll see, maar lachen doen we sowieso, want alle filmpjes van de deelnemers staan online.

Enkele TV series die hier deze periode al eens op de buis komen:

  • Flashpoint: Ondertussen al seizoen vier van deze politie serie waar je meekijkt met een tactical intervention team.
  • Switched at Birth: Luchtige serie, VijfTV materiaal. Doelpubliek toch wel eerder vrouwen. Gaat over twee tieners die bij de geboorte omgewisseld zijn en daar nu achter komen.
  • Clone Wars: Tekenfilmreeks van Star Wars. Nuff said.
  • Covert Affairs: De avonturen van een undercover CIA operative. Piper Perabo (kent u wel van Coyote Ugly). Actie, maar toch luchtig.
  • White Collar: Politie serie. Erg genietbaar en onderhoudend. Aanrader.

Daarnaast vindt er een heuse inhaalmarathon plaats met CSI: Miami en Fringe, nog altijd klassiekers die het ten huize Unexpected goed blijven doen!
Hebt u nog tips voor goede series? Laat ze gerust achter in de commentaar!

Ik heb me gisteren dan toch een iPhone 4 besteld bij de vrienden van Coolblue (via Smartphoneshop.be). Ik weet dat de iPhone 5 om de hoek piept, maar aangezien de werkgever bijdraagt bij de aankoop van een nieuwe smartphone, wou ik niet wachten tot september / oktober, maar dat extralegaal voordeel nu al verzilveren. Als de iPhone 5 er is en de moeite waard blijkt te zijn, dan gaat de iPhone 4 naar de wederhelft en dan is iedereen gelukkig ;-).


Ik heb een zwart exemplaar besteld, de 16GB variant om precies te zijn. Ik heb eventjes getwijfeld of ik toch niet voor de 32GB editie zou gaan, maar mijn huidige iPhone 3G is ook maar 16GB en daar is nog 5GB vrije ruimte op. Ik weet dat de nieuwe iPhone kan filmen en hogere resolutie foto’s maakt, maar moest het vol geraken, dan ledig ik die wel naar de Macbook… ik heb geen nood om elke foto die ik ook gemaakt heb altijd bij te hebben ;-). Ze staan trouwens toch in Dropbox en daar kan ik via de iPhone App altijd aan.
Die 90€ prijsverschil heb ik gebruikt om een bijpassend hoesje en een nieuwe car-mount te kopen (de Kensington die het geluid passief versterk door een ingebouwde klankkast, handig bij GPS toestanden denk ik).
Maandag wordt het pakketje geleverd, dus maandagnamiddag naar de dichtsbijzijnde Belgacom winkel om mijn SIM-kaartje te laten omruilen voor een micro-Sim kaartje, want dat is blijkbaar nodig bij een iPhone 4.
Counting. Down. Can’t. Wait. New. Toys.

La Winehouse is gisteren dood teruggevonden in haar appartement te Londen. Op het eerste zicht geen kwaad opzet naar het schijnt. Erg en al! Uiteraard. Maar gezien haar levensstijl – letterlijk drugs, sex, drank en rock ‘n roll – kan ik me moeilijk voorstellen dat er nog iemand compleet verrast was door dit nieuws? Erg, zoals ik al zei, maar toch ergens ook een “keuze” van haar gezien haar manier van leven.
Veel erger zijn al die slachtoffers in Noorwegen. Een gestoorde neonazi die mensen afslacht. Veel erger, zij kozen er namelijk niet voor. Die sukkelaars in Somalië die neerstuiken van de honger. Kindjes die gewoon omvallen. Dat is érg! Die kindjes hebben niet gekozen om hun leven om zeep te helpen. Ze zijn het slachtoffer van hun afkomst, of beter gezegd, de plaats op deze aardkloot waar ze geboren zijn.
Spijtig van ons Amy. Maar u vergeeft mij wel als ik het toch net iets minder erg vind dan die andere zaken die het nieuws halen…

« Older posts Newer posts »

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑