Ergens in december liep ik door de Saturn te Antwerpen waar mijn oog op een gamma soundbars viel. Voor zij die niet weten wat een soundbar is: zoals het woord op zich al insinueert, is een soundbar een soort balk die je onder je televisie plaatst en die een aantal speakers bevat. Meestal hoort er ook een subwoofer bij om de lage tonen te verzorgen.
Een soundbar is dus een 2.1 oplossing – 2 front-kanalen en 1 woofer. Het is dus geen alternatief op een “echte” surround sound oplossing die uit tenminste 5 speakers en 1 woofer zou bestaan, maar zo goed als alle fabrikanten schermen wel met termen zoals “virtual surround” of “3D Sound”. Hoe men het ook noemt, die effecten doen niets meer dan het geluid wat ruimtelijker doen klinken – kortom niet hetzelfde effect als echte surround sound.
Ikzelf heb alle bekabeling voorzien om een volwaardige surround sound oplossing te installeren, maar zo een oplossing kost al snel handenvol geld als je het deftig wil doen. En aangezien ik nog verschillende andere projecten lopende heb die hoger op de verlanglijst staan, is die surround sound oplossing nog niet voor direct.
Dus, een soundbar. Eigenlijk is zo een systeem de ideale oplossing voor iedereen die beter geluid wil dan wat de standaard TV speakers kunnen verder brengen, iemand die geen interesse heeft in veel speakers of er geen plaats voor heeft of iemand die vooral naar 2.1 materiaal kijkt (lees: TV uitzendingen, want echte surround effecten vind je zo goed als alleen in films).
Soundbars worden door verschillende merken gemaakt, maar in dit geval zoom ik verder in op de Samsung HW-E450. Ik koos voor dit exemplaar omdat de prijs goed is, omdat ik het toestel horen spelen heb en dat beviel me wel en omdat ik al een televisietoestel van Samsung heb, waardoor je afstandbediening compatibel is en je dus minder remotes moet bedienen. Samsung verkoopt nog andere modellen (duurder, maar meer specs) en ongetwijfeld zijn andere merken zeker zo goed… Ga gewoon naar een winkel die ze uitgestald heeft en luister welke jouw voorkeur draagt.
In de doos van de HW-E450: de actieve woofer (die draadloos is en dus niet in de buurt van de TV hoeft te staan), de soundbar, de afstandsbediening, een muurbeugel in geval je de bar aan de muur wil hangen, wat kabels (spijtig genoeg geen HDMI kabel) en batterijen voor de afstandsbediening.
De installatie is straight-forward: aansluiten via HDMI of via digitale optische verbinding en klaar. Het toestel ondersteunt ARC (Audio Return Channel) als je TV hiermee uitgerust is. Verder kan je er ook een USB stick insteken met daarop muziek, is er een AUX-ingang voor bv. mp3-spelers te koppelen of kan je via bluetooth muziek streamen naar de soundbar (bijvoorbeeld Spotify vanop de iPhone streamen zoals ik dat doe).
Op vlak van vermogen levert de soundbar 2 x 80W en nog eens 120W via de actieve woofer – een totaal van 280W dus. Met getallen kan je uiteraard alles bewijzen, maar na een deftige luister sessie waarbij ik het toestel tot op het maximum heb gedreven, kan ik zeggen dat de output ruimschoots volstaat en nooit teleurstelt! Zelf op maximum volume is er geen vervorming of gekraak. De subwoofer is niet zo heel groot en je moet ook niet verwachten dat je ingewanden door je keel naar buiten daveren, daarvoor heb je grotere exemplaren nodig. Wat het toestel wel doet, is deftige lage tonen naar voor schuiven, welke je eigenlijk helemaal niet had zonder een woofer (maar dat besef je pas als je een woofer hebt).
De soundbar bevat trouwens nog enkele settings om het geluid aan te passen aan de “use-case”: film, spraak, gaming,… en dat werkt behoorlijk. De 3D Sound optie vind ik een leuk effect, maar 3D is het zeker niet. Wat dan weer wel goed werkt, is de Smart Sound optie: hierdoor gaat de soundbar de luidste en stilste klanken meer op elkaar afstemmen, waardoor je bv. het geluid niet superluid moet zetten on een dialoog te horen, maar waardoor je wel verschiet als er muziek speelt in het TV-programma.
Ook kan je de helderheid van de display regelen (handig als je in het donker een film kijkt) en kan je het sub-woofer vokume apart van de soundbar instellen. Ook kan je het geluid vertragen in stappen van 25ms voor het geval geluid en beeld niet in sync loopt.
Kan ik de Samsung HW-E450 aanraden? Ik heb hem pas sinds vandaag in mijn bezit, maar ik zou eerlijk gezegd met tegenzin het toestel demonteren. Je went erg snel aan de zuivere, volle klanken en de aanwezigheid van lage-tonen. Het is geen alternatief voor een volwaardige surround sound oplossing, maar dat is ook een andere prijskasse.
Een soundbar is ten zeerste aan te raden voor mensen die vooral een meer kwalitatieve sound willen zonder hun leefruimte te vullen met speakers en kabels. Aanrader!
Tag: Gaming
Enkele weken terug werd ik samen met een dertigtal andere mensen (in groepjes van 5-6 mensen welteverstaan) uitgenodigd in de “Kinect Loft” ergens in de buurt van Brussel. Microsoft heeft er tijdelijk een loft ter beschikking die bedoeld is om aan een aantal geïnteresseerden een “hands-on” preview van Kinect, voordien gekend onder de werktitel “Project Natal”, te geven.
Om direct met de deur in huis te vallen: Kinect is here to stay, zoveel is duidelijk als je er eenmaal mee gespeeld hebt. Voor ik deze add-on voor de XBOX 360, die je via een kabeltje op elke bestaande XBOX360 kan aansluiten, zelf had getest, stond ik er een beetje terughoudend tegenover. Zou het systeem vlot genoeg zijn? Is het in staat om een gedetailleerd onderscheid te maken van al je ledematen? Is het intelligent genoeg om te begrijpen wat je bedoelt en heeft het überhaubt een meerwaarde voor de games?
Ik kan op al die vragen volmondig “JA” antwoorden. Kinect werkt intuïtief, direct en nauwkeurig. De games die we voorgeschoteld kregen, waren eerder te plaatsen in de categorie die Nintendo met zijn Wii aanboort: Wii Sports en dergelijke. De familie-games zeg maar: bootje varen, een tijger aaien, bowling, lopen, autorijden,… Games die in de eerste plaats bestaan om het kunnen van Kinect duidelijk in de verf te zetten!
Op termijn is het de bedoeling dat de mogelijkheden van Kinect een ingang vinden bij andere genres zoals bijvoorbeeld Halo of Gears Of War. Zulke games zie ik mezelf niet volledig zonder controller spelen natuurlijk, maar je zou bijvoorbeeld de beweging van een granaat gooien met Kinect kunnen opvangen en dit dan vertalen naar het effectief gooien van een granaat in het game. Vermoedelijk zal Microsoft zulke games dan een label geven in de aard van “Works better with Kinect” zoals ze dat in den beginne ook deden voor XBOX Live.
De familie-games die ik in de loft gezien heb, zijn een doorn in het oog van Nintendo met de Wii. Eerlijk gezegd voorspel ik geen rooskleurige toekomst voor de Wii zodra Microsoft Kinect op ons loslaat. Als ik het goed onthouden heb, zal Kinect als add-on verkrijgbaar zijn voor 150€ en zal je een XBOX 360 S console met Kinect inbegrepen kunnen kopen vanaf 299€.
Het enige weerwerk dat Nintendo kan bieden, is de prijs van de Wii halveren of zo. Maar dan betaal je nog altijd voor een technologie die nu niet alleen grafisch passé is, maar ook op gebied van “motion controlled gaming” zowel door Microsoft met Kinect als door Sony met Move aan dingelen geslagen wordt.
Een beeld zegt natuurlijk meer dan duizend woorden. Ik had mijn D90 mee naar de loft en onderstaand filmpje is een korte compilatie van de Kinect kapriolen die mijn metgezellen die avond ten toon gesteld hebben. Bedankt Microsoft, bedankt Tom en Maarten en bedankt aan de andere aanwezigen voor een fijne beleving.
En als we dan toch bezig zijn met bedankt: bedankt aan de mensen van de catering die méér dan in orde was.
Check de Kinect Facebook pagina trouwens voor nog meer beeldmateriaal van andere Kinect sessies. Check ook de gamingsite X-Power voor alles wat ook maar iets met uw favoriete spelconsole te maken heeft ;-).
Een tweetal weken terug kreeg ik de vraag of ik zin had om mee te werken aan een “project” van Nintendo. De enige voorwaarde die men stelde, was dat ik mijn ongezouten mening op mijn blog zou geven over wat men mij zou opsturen, een review zeg maar. Spek naar mijn bek dacht ik bij mezelf en ik ging met veel plezier in op het voorstel, zonder te weten wat ik precies toegestuurd zou krijgen.
Een paar dagen later verschenen twitpics met daarop enorme witte dozen en de belofte dat de postbode zonder er rugklachten de pakketjes tot bij de bestemmelingen zou krijgen. Vanzelfsprekend was mijn nieuwsgierigheid serieus geprikkeld en begon het giswerk. Een nieuwe Wii? Accessoires voor de Wii? Een doos vol games? Een supergrote Mario met bijhorende Yoshi in pluche? Who knows!
Daags nadien werd ik uit mijn lijden verlost toen de deurbel ging – Taxipost stond voor de deur (thank god voor de postbode die normaal gezien met de fiets langskomt!) met een grote witte doos. Op de zijkant plakten er grote stickers met daarop “Nintendo” gevolgd door vijf belangrijke letters: “DSi XL”.
Voor wie nog nooit van een Nintendo DSi XL gehoord heeft: de Nintendo DSi XL is de opvolger van de DSi, een van de meest populaire handheld consoles van het moment, en heeft ten opzichte van zijn voorganger vooral grotere schermen – 92% groter om precies te zijn, waardoor je over een diameter van 4,2″ per scherm beschikt. Je kan de nieuwste DS trouwens in twee kleuren krijgen: rood en bruin, de versie die ik toegestuurd kreeg.
Verder beschikt de DSi XL over een ingebouwde batterij die goed is voor maximaal 19 uurtjes spelplezier en die je daarna kan opladen met de bijgeleverde stroomadapter.
Anyway. De grote witte doos. Ongeduldig als ik ben, kon ik natuurlijk niet wachten om te kijken wat er nog allemaal in de doos verstopt zat. Per slot van rekening was het wel een heel erg grote doos om een kleine Nintendo DSi XL (zooo XL is het nu ook weer niet ;-)) mee te vervoeren.
Een oud gezegde zegt wel eens dat een beeld zoveel zegt als duizend woorden. Wat zou men in die tijd dan van video gezegd hebben dacht ik bij mezelf en ik onderwierp mijn D90 aan zijn eerste video-opname test. De lens die ik gebruikt heb is de Nikkor 35mm F/1.8 – mijn lievelingslens sinds de dag dat ik ze gekocht heb.
PS: de soundtrack is van deze talentvolle dame!
Zoals je kan zien, was de doos gevuld met heel erg veel kartonnen “chips” ter bescherming van de kostbare inhoud. Maar dat was niet het enige dat ik terugvond… want in de mysterieuze doos zat o.a. het volgende:
– Een Nintendo DSi XL (bruin)
– Een lederen etui om de DSi XL te transporteren
– Een Chupa Chups lolli (mjam!)
– Een Nintendo pen (om mee te schrijven, ja!)
– Een extra DS-game, nl. De Doos Van Pandora
Nintendo heeft me dus serieus verwend en naast de DSi XL nog een heleboel extra’s in de doos verstopt.
De XL stylus is het eerste bewijs dat men met de DSi XL niet alleen kids in het vizier hebben. De standaard ingebouwde stylus is namelijk erg klein en fijn, waardoor het gemiddelde volwassenen-hand al snel te groot is om comfortabel te gamen. Met de XL stylus, die er uit ziet als een “echte” stylo, is dat probleem van de baan en is het gamen een pak aangenamer. De extra grote schermen zorgen er voor dat mensen met een minder perfect zicht nu ook mobiel kunnen gamen en gamers die wel 10/10 halen bij hun laatste oogtest, hebben simpelweg meer fun!
Het tweede extraatje is een lichtbruine, lederen etui die op maat gemaakt is voor de DSi XL. Gamen met de console in de etui is niet haalbaar (het gaat, maar je kan de triggers niet bedienen), maar het zorgt er natuurlijk wel voor dat je DSi XL beschermd is wanneer je hem meeneemt.
De lolli was gewoon lekker. Nuff said. De pen schrijft. En er staat Nintendo op.
Last but not least – een extra game! Standaard krijgt de console een Braintraining game meegeleverd – Brain Training: Arts Edition – maar Nintendo heeft er “Professor Layton en de Doos van Pandora” ook nog bijgegooid.
Brain training kennen we ondertussen allemaal, dus daar moet ik niet zo veel meer over vertellen. Of toch, ik ben begonnen met een “brain age” van 35 jaar en zat bij mijn laatste spelletje aan 20 (de maximum score). Al bij al valt de schade dus nog mee ;-).
De Doos van Pandora is een avonturengame waarbij je meespeelt in een soort van tekenfilm rond de beruchte doos van Pandora. Onderweg kom je telkens meer van het verhaal te weten en moet je puzzels oplossen om verder te geraken. De puzzels zijn trouwens niet altijd zo simpel – denk dus niet dat dit puur voor de jongsten onder ons bedoeld is!
Naast gaming kan de DSi XL trouwens nog andere zaken zoals surfen op internet via de ingebouwde wifi, ebooks lezen, muziek beluisteren (er is een SD-slot ingebouwd) en foto’s maken via de twee ingebouwde camera’s (al zijn de foto’s niet van erg goede kwaliteit).
Op zich wel leuk gevonden, maar voor die zaken verkies ik toch mijn iPhone / iPod Touch waar alles er beter uitziet en simpeler om te bedienen is. De DSi XL is voor mij op de eerste plaats een gaming console en daar is ie ook goed in.
De ingebouwde wifi kan je trouwens niet alleen gebruiken om te surfen, je kan er ook extra games mee kopen voor je DS, al vond ik dat systeem niet zo praktisch en denk ik niet dat dat een groot succes zal worden of het moet zijn dat ze bij Nintendo dit systeem nog wat vereenvoudigen.
Er staat ook een applicatie voorgeïnstalleerd waarmee je muziek of zelf opgenomen audio kan vervormen, loopen,… Leuk voor de kids denk ik, minder voor de volwassenen.
Op vlak van meegeleverde software, staat er “Dictionary 6-in-1” voorgeïnstalleerd, met camera ondersteuning. Concreet kan de DSi XL woorden herkennen die je invoert en deze vertalen naar één van de zes geïnstalleerde talen. De camerafunctie houdt in dat je tekst kan fotograferen en dat de ingebouwde software de woorden kan herkennen en vertalen. Zeer interessant voor kinderen om op die manier al spelenderwijs een nieuwe taal te ontdekken!
Ondertussen zijn we een week verder en heeft de DSi XL ten huize Unexpected al voor veel plezier gezorgd. Verschillende handen hebben de console betast, getest en goed bevonden. Als ik de XL vergelijk met zijn voorganger, dan zou ik zelfs durven zeggen dat het de moeite waard is om te upgraden. De grotere schermen zijn echt wel een pak aangenamer om op te spelen en de kijkhoek is ook groter. Als je na het spelen op de XL op het kleinere broertje speelt, dan verlang je al gauw naar de XL en blijft de DSi links liggen. Size does matter dus.
Nintendo heeft met de DSi XL een waardige opvolger voor de DSi op de markt gezet die niet alleen aantrekkelijk is voor het bestaand publiek, maar ook nieuwe gamers zal aantrekken dankzij de “XL” toevoegingen.
Naar goede gewoonte zijn de Nintendo games aan de “brave” kant, waardoor je hier geen bloedvergiet, oorlogssimulators,… of meer van dat zal terugvinden. Nintendo richt zich meer op de markt van avonturen, raadsels, puzzels of gewoon pure fun. En laat dat nu net de sterkte van Nintendo zijn! Mario Bros, Mariokart, Zelda en vele andere klassiekers staat bij vele gamers erg hoog aangeschreven en zullen dat mijn inziens ook blijven.
De DSi XL is een fijne console die je koopt voor de gameplay. Als je de beste graphics wil, zijn er andere oplossingen. Maar hoe je het ook draait of keert, op het einde van de dag is gameplay wat je console maakt of kraakt en met wat ik de voorbije week in levende lijve ervaren heb, is de Nintendo DSi XL “here to stay”.
U vergeeft het mij wel als ik hier afrond, want er wachten nog enkele puzzels en beruchte dozen op mij. En daarna trek ik nog een flesje nostalgie open met Mario Bros en Zelda.
Recente Comments